DAG 29: VUURTORENS OP DE MAAN?

					IJSLANDREIS 2014 29-04-2014 > 27-05-2014 28-05-2014 > 29-05-2014 30-05-2014 > 13-06-2014 14-06-2014 > 25-06-2014
Dag 29: dinsdag 27 mei 2014
Traject:			Keflavík (IS) > Reykjavík (IS)
Via:			Sandgerdi-Gardskagi-Reykjanesviti-Grindavík-Krýsuvík
Kilometer auto:			167 km
Kilometer totaal:			6.650 km
Km-teller auto:			006.890
Weer:			Bewolkt maar grotendeels droog, in de namiddag af en toe opklaringen, 11 graden

DAG 29: VUURTORENS OP DE MAAN?

Sven van Gent met Jan van Gent (Reykjanesviti, Reykjanes, IJsland)

Vanmorgen was het vroeg dag. Om 5 uur waren we reeds uit de veren want ma en pa moesten om 8 uur het vliegtuig terug naar België halen. Ons prachtige guesthouse lag weliswaar niet ver van de luchthaven, maar ook hier moest je toch wel ruim twee uren vooraf inchecken.

Een bewolkte hemel waaruit soms wat nattigheid dreigde te vallen deed mijn ouders uitgeleide. Aan de luchthaven aangekomen bleek dat zij niet als enige vandaag IJsland verlieten. De vertrekhal stond propvol met wachtenden voor de incheckbalies. Ook hier kon je elektronisch inchecken, wat vlot ging, maar daarna moest je toch nog steeds aan te schuiven om je bagage kwijt te geraken.

Om 6.30 uur nam ik afscheid van mijn ouders na een vier weken durende gezamenlijke reis en reed ik terug naar het guesthouse, waar ik nog wat foto’s en reisverslagen aan mijn blog toevertrouwde.

Een drietal uurtjes later vertrok ik ook en besloot om nog niet direct terug naar Reykjavík te gaan, maar het schiereiland Reykjanes wat van dichterbij te gaan verkennen. Het is een streek die immers door de meeste toeristen die hier met het vliegtuig landen wordt overgeslagen (met uitzondering van een zwempartijtje in het melkblauwe warme water van de Blue Lagoon dan) en ook ik had hier nog niet alles van nabij gezien.

Ik startte mijn tocht aan de vuurtoren van Gardskagi, het meest noordwestelijke punt van het schiereiland. Er viel juist een fikse bui uit de lucht maar die was gelukkig van korte duur. Op het strand was het laagtij ingetreden en de met zeewier overgroeide rotskliffen lagen boven de waterlijn uit. Het krioelde hier van zeevogels, die tussen de rotsen hun kostje bij elkaar scharrelden.

Toen ik een korte wandeling had gemaakt, reed ik verder in zuidelijke richting de westkust van Reykjanes af. Alle omliggende weiden waren verboden terrein voor de wandelaars, omdat het broedseizoen van de eidereenden in volle gang is. Je zag inderdaad zo ver als je kon zien in het gras eenden zitten, die druk bezig waren om hun nest te maken.

Na ongeveer 20 kilometer rijden veranderde het weidegroene landschap dramatisch. Ik kwam terecht in uitgestrekte lavavelden, die deden denken aan een maanlandschap. Lava in de meest grillige vormen en hier en daar een krater domineerden het uitzicht.

Ik passeerde de ‘Bridge between two continents’, de breuklijn van de Mid-Atlantic Ridge die hier aan land komt en waar Noord-Amerika en Europa symbolisch worden overbrugd. Deze onderzeese bergketen die de grens tussen de continentale aardplaten vormt, loopt van noord naar zuid onder de gehele Atlantische Oceaan door. Deze kleine voetgangersbrug is meer een toeristische attractie, maar vestigt toch de aandacht op dit merkwaardige geologisch verschijnsel.

Op het meest zuidwestelijke punt van Reykjanes (én ook van IJsland) zag je van in de verte witte rookpluimen afkomstig van solfatarenvelden en hete bronnen. Ook hier is een kleine geothermische centrale gebouwd die gebruik maakt van de gratis aardwarmte om elektriciteit op te wekken. De weg ernaar toe leidde naar Valahnjúkur, een indrukwekkende kaap met heel wat grillige en hoog oprijzende rotskliffen, waarop heel wat zeevogels hun nest hebben. Ongeveer 14 kilometer in westelijke richting verheft zich aan de horizon als een monolieten rotsblok het amper 3 hectare grote eilandje Eldey. Hier huist één van de grootste kolonies Jan van Genten (waarvan de naam overigens niets met de persoon of met de stad Gent heeft te maken). Het eilandje is bovenaan volledig wit gekleurd door de vogelmest. Lekker ruiken zal het er vermoedelijk niet doen.

Het uitzicht hier was onvergetelijk en ik maakte ruim de tijd vrij om het gebied hier te verkennen. Ook de weergoden deden hun best en ze toverden af en toe een zonnestraaltje door de wolken heen. Rond 15.30 uur verliet ik deze prachtige plek en reed nu verder via het zuidelijke visserplaatsje Grindavík naar de hoofdstad terug, waar ik om 17 uur mijn intrek nam in Guesthouse Afla, gelegen in een kleine moderne woonwijk. Hier zal ik de volgende drie nachten verblijven.

Ik trok hierna naar het centrum van Reykjavík om nog wat te gaan eten en wat rond te snuisteren in de boekhandels die hier in de meeste gevallen tot 22 uur open zijn en dan trok ik in het licht van een prachtig ondergaande zon terug naar het guesthouse, waar ik als een blok in slaap viel. 

              

Groetjes van Ginette en Etienne vanuit Gent en Sven vanuit Reykjavík.

Hierin zit ongetwijfeld nog iets eetbaars
(Sandgerdi, Reykjanes, IJsland)

Reykjanesviti in het uiterste zuidwesten van Reykjanes en IJsland
(Reykjanes, IJsland)

Zonsondergang boven de Faxaflói
(Reykjavík, IJsland)

‘Verboden toegang: broedende eidereenden!’
(Sandgerdi, Reykjanes, IJsland)

De vuurtoren van Stafnes in typisch IJslands oranje kleur
(Stafnes, Reykjanes, IJsland) 

Vallende onvoorzichtige mensen!
(Reykjanesviti, Reykjanes, IJsland)

Scholekster tussen de lava
(Reykjanesviti, Reykjanes, IJsland)

Man op de maan? Neen. Dit is gewoon IJsland!

(Reykjanes, IJsland)