IJSLANDREIS 2022
22-09-2022 > 31-10-2022
Dag 33: maandag 24 oktober 2022
Traject:
Reyðarfjörður -> Reyðarfjörður
Via: Egilsstaðir-Eiðar-Vatnskarð-Stapavík (wandeling)-Eiðar-Egilsstaðir
Kilometer auto:
189 km
Kilometer totaal:
5.818 km
Km-teller auto:
034378
Aantal geregistreerde stappen vandaag:
20.958 (11,5 km op 02:45) - totaal: 392.859 (220,0 km op 52:25)
Weer:
's Morgens bewolkt en motregen in Reyðarfjörður, maar in het binnenland en ten noorden van Egilsstaðir volle zon. Opnieuw koud: -2 tot 6 graden
Het is nog halfdonker als we vandaag opstaan. Kurt vliegt deze morgen terug naar Reykjavík en moet om 9 uur het vliegtuig in Egilsstaðir halen. Het is druilerig en grijs als we na het ontbijt de auto nemen en de 35 kilometer lange tocht naar de luchthaven van Egilsstaðir nemen.
Een goed halfuur later zijn we op het vliegveld aangekomen. Hier in het binnenland is het weer al wat vriendelijker en probeert de zon doorheen de wolken te breken. In het noorden laat de blauwe lucht zich doorheen een schuchtere opklaring zien. Het komt misschien nog goed.
Voor Kurt maakt het weer hier in het oosten niet zoveel meer uit. Belangrijker voor hem is wat het weer aan de andere kant van het eiland in petto heeft. Ik neem afscheid van hem en kijk hem na hoe hij in het vliegtuig stapt en na het opstijgen in de wolken verdwijnt. Aan de andere kant van IJsland staan mijn overburen Ellen en Óli hem in Reykjavík op te wachten om hem nog een onvergetelijke dag in IJsland te geven, voordat hij morgen terug naar België vliegt.
Ik ben na een weekje rondzwerven met Kurt in het zuiden van IJsland weer alleen en dat is altijd weer een beetje wennen. Ik besluit om de opklaringen in het noorden tegemoet te rijden en neem de 75 kilometer lange weg van Egilsstaðir naar Borgarfjörður Eystri. De weg was vroeger bijna integraal een gravelweg, maar ook hier is de laatste enorm veel geasfalteerd.
Ik heb besloten om een wandeling naar de voet van de Dyrfjöll, de 'deurberg' te maken, een tocht die ik enkele jaren terug ook heb gedaan. Aan het beginpunt van de wandeling, hoog op de bergpas van de Vatnsskarð, benemen lage wolken me het zicht en het lijkt me toch verstandiger om nu niet de bergen in te trekken.
Ik keer op mijn weg terug en besluit een strandwandeling langsheen de kust uit te proberen, naar de verlaten baai van Stapavík. Ook deze wandeling maakte ik al eens, maar hier is de zon van de partij, alhoewel het koud is en delen van het wandelpad volledig bedekt zijn met ijs.
De zon maakt echter veel goed en het is ook windstil, waardoor de koude goed te verdragen is. Af en toe moet ik het pad volledig verlaten om te vermijden dat ik uitglij over de uitgestrekte ijsvlakten, die het pad overdekken.
Na ongeveer twee uren slenteren en te zoeken naar de meest grillig gevormde stukken wrakhout, kom ik aan bij de baai van Stapavík. Enkele schapen grazen hier nog in het late najaar en volgen mijn doen en laten met de grootste aandacht. Ik kan ze relatief dichtbij naderen omdat de zon achter mij staat en ze recht in de ogen schijnt. Enkel de geur van een mens doet ze op het laatste moment op de vlucht slaan.
De baai zelf ligt beschut en omringd door hoge rotsen. Vorige keer daalde ik via een steil pad naar het strand af, maar door de huidige vriestemperaturen is het pad volledig verijsd en bijgevolg onbegaanbaar. Ik blijf veilig boven en geniet van hieruit van de spectaculaire zichten.
Ik vat rond vier uur de terugtocht aan. De zon staat al laag aan de horizon en tovert een prachtig licht over de monding van de rivier Selfljót. De rivieroever ligt bezaaid met kleine ijsschotsen, die vanuit het binnenland worden aangevoerd en hier aan land worden afgezet. In de ondergaande zon lichten ze prachtig op.
De zon is al bijna onder als ik terug aan de auto ben. Ik rijd in de avondschemering terug naar Egilsstaðir en dan vervolgens naar Reyðarfjörður, waar het al pikdonker is als ik aankom.
Na een welverdiend avondmaal en een beetje computerwerk kruip ik rond middernacht onder de wol en probeer de schapen te tellen die ik vandaag tegen kwam. Gelukkig waren er niet al te veel, want na een paar tellen val ik in een diepe slaap.
Sjáumst á morgun!
Ochtendlijke weerspiegeling in het water van de monding van de rivier Selfljót (wandeling naar Stapavík, Múlaþing, Austurland, Oost-IJsland)
In ijs verpakte grashalmen aan de voet van een klein watervalletje (wandeling naar Stapavík, Múlaþing, Austurland, Oost-IJsland)
Het wandelpad voert langsheen kleine inhammetjes aan de rand van de riviermonding van de Selfljót (wandeling naar Stapavík, Múlaþing, Austurland, Oost-IJsland)
Grillig gevormde patronen op het strand in de buurt van Stapavík (wandeling naar Stapavík, Múlaþing, Austurland, Oost-IJsland)
Nieuwsgierige schapen zien hier niet elke dag een wandelaar voorbij komen, zeker niet in deze periode van het jaar (Stapavík, Múlaþing, Austurland, Oost-IJsland)
Zicht op de twintig kilometer brede Heraðssandur. Aan de horizon doemen de besneeuwde bergtoppen op van de Smjörfjöll, de 'boterbergen' (Héraðssandur, Múlaþing, Austurland, Oost-IJsland)
Nog steeds wordt mijn doen en laten in dit afgelegen stukje IJsland van nabij gevolgd (Stapavík, Múlaþing, Austurland, Oost-IJsland)
Ondergaande zon boven een met ijsschotsen bedekte rivieroever (wandeling van Stapavík, Múlaþing, Austurland, Oost-IJsland)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten