DAG 51: EEN LAATSTE RONDJE OM HET (NIET) AF TE LEREN!

					IJSLANDREIS 2014 29-04-2014 > 27-05-2014 28-05-2014 > 29-05-2014 30-05-2014 > 13-06-2014 14-06-2014 > 25-06-2014
Dag 51: woensdag 18 juni 2014
Traject:			Borgarfjördur Eystri (IS) > Reydarfjördur (IS)
Via:			Egilsstadir-Fáskrudsfjördur
Kilometer auto:			223 km
Kilometer totaal:			10.777 km
Km-teller auto:			011.017
Weer:			’s morgens regenachtig en zeer veel wind, dan droger en in de namiddag brede opklaringen, 18 graden.

DAG 51: EEN LAATSTE RONDJE OM HET (NIET) AF TE LEREN!

Vuurtoren op het einde van de Reydarfjördur, de langste in zijn soort van de Oostfjorden (Reydarfjördur, Oostfjorden, IJsland)

Om 5 uur vanmorgen werd ik wakker met uitzicht op een spiegelgladde zee. Verder dan de omringende baai kon je evenwel niet kijken, want mist benam ook enig nader uitzicht. Rond 6 uur sloeg het weer drastisch om en er begonnen forse windvlagen de kop op te steken, net zoals er iemand een reuzengrote ventilator had aangezet. Er vormden zich witte kopjes op het wateroppervlak. De wind maakte wel dat de laaghangende wolken plaats ruimden en dat er tenminste weer wat van het omringende landschap te zien was.

Na het ontbijt ging het vlotjes in de richting van Egilsstadir. Op de bergpas tussen Borgarfjördur Eystri en Egilsstadir waren er nu geen sneeuwproblemen meer zoals vorige maand, maar de wind waaide nog stevig door en je moest je stuur stevig vasthouden. In Egilsstadir aangekomen reed ik direct door naar Reydarfjördur, waar ik mijn laatste IJslandse nacht zou doorbrengen in het guesthouse van de Belgische Marleen (die er nu evenwel niet was omdat ze ergens in IJsland aan het gidsen was).

Ik ging eerst nog eens langs bij een kleine plantenkwekerij om wat typische IJslandse planten zoals arctische wilgjes en een Alaskapopulier in te slaan.  Daarna ging ik de 5 kilometer lange tunnel door naar Fáskrudsfjördur, om er de splinternieuwe tentoonstelling over de Franse IJslandvissers te gaan bezoeken. Het vissersdorpje is steeds nauw verbonden geweest met Franse en Belgische vissers, maar vooral het dorpje Gravelines in Noord-Frankrijk had in de 19-de en de eerste helft van de 20-ste eeuw een speciale band met Fáskrudsfjördur. Er werd zelfs een heus ziekenhuis t.b.v. de Franse vissers in deze streek ingericht, waar zieke en gestrande IJslandvaarders werden verzorgd.

Het gebouw bestaat nog steeds en stond aan de overzijde van de fjord te verkommeren, totdat het werd verplaatst naar zijn oorspronkelijke locatie in Fáskrudsfjördur. Het werd volledig gerestaureerd tot een hotel met museum en is sinds heel kort (nauwelijks twee weken) opengesteld voor het publiek en (vermogende) toeristen die er willen overnachten.

De tentoonstelling is heel waarheidsgetrouw opgezet en bootst het interieur van een Goélette na, een zeilschip dat de Fransen bouwden en gebruikten voor de IJslandvisserij.

Na Fáskrudsfjördur besloot ik niet opnieuw de tunnel naar Reydarfjördur te nemen maar reed langs de oude weg die de Fáskrudsfjord tot aan zee volgt terug naar Reydarfjördur. Het was ondertussen mooi weer geworden en je had een prachtig uitzicht op de fjordenkust van Oost-IJsland.

In Reydarfjördur zocht ik nog een ideale plaats uit om een paar veelvuldig in IJsland voorkomende arctische lupines uit te stekken. Ik had het vorig jaar geprobeerd met kleine zaailingetjes, maar die hebben het toen niet overleefd. Nu probeer ik het met jonge planten, die ik direct in potten steek. Ik had daarvoor al een plantschopje aangeschaft en ergens twee plastieken bloempotten meegescharreld. Evenwel, het was gemakkelijker gezegd dan gedaan, want de grond in IJsland zit vol met keien. Uiteindelijk lukte het me om twee planten aan de grond te ontrukken en op te potten. Hopelijk overleven ze het deze keer. IJslanders begrijpen trouwens niet dat je die lupines met alle geweld wil meenemen, want hier worden ze als een ware plaag aanzien.  

Rond 19 uur ging ik naar het guesthouse van Marleen en ik werd er hartelijk ontvangen door haar IJslandse man Jón en Gunter, een Oostenrijker uit Graz die al drie jaar in grotendeels in IJsland woont. Algauw schakelden we over van het Engels naar het Duits en het werd een geanimeerd gesprek over IJsland, Steiermark, de Dachstein, en natuurlijk ook over Pichl, dat hij tot mijn verdriet niet kende (wel Schladming).   

Hierna trof ik de voorbereidingen voor de volgende dag, wat wil zeggen dat de dakkoffer terug van de auto moest. Zowat de gehele auto moest worden ontruimd om de koffer in de auto te krijgen en alles weer netjes errond te schikken. Bij de IJslandse buren had ik natuurlijk veel bekijks bij zoveel activiteit in hun straat.   

  

Nadat alles terug in de auto was geraakt maakte ik nog een kleine avondwandeling om nog eens te mijmeren over de voorbije mooie zes weken in IJsland en dan ging ik slapen, want morgenochten moet ik er relatief vroeg uit. De Norröna vertrekt morgen om 11.30 uur in Seydisfjördur, maar je moet er drie uren vóór het vertrek zijn, dus ik moet hier om 7.30 uur zeker kunnen vertrekken.

De baai van Borgarfjördur Eystri vanmorgen om 7 uur 
(Borgarfjördur Eystri, IJsland)

De baai van Borgarfjördur Eystri vanmorgen om 9 uur
(Borgarfjördur Eystri, IJsland)

Gravelines in Noord-Frankrijk was de thuisbasis van vele Franse IJslandvaarders
(Fáskrudsfjördur, IJsland)

De route die Belgische en Franse vissers naar IJsland volgden
(Fáskrudsfjördur, IJsland)

Gedenksteen aan de 400-tal schipbreuken van Franse vissersboten in IJsland
(Fáskrudsfjördur, IJsland)

Het eiland Skrudur voor de kust van de Oostfjorden
(Oostfjorden, IJsland)

Resten van een oude aanlegsteiger aan de rand van de Reydarfjord
(Reydarfjördur, IJsland)

Belgische gastvrijheid in IJsland: Hjá Marlín in Reydarfjördur

(Reydarfjördur, IJsland)

Groetjes van Sven