DAG 37: BLESS, BLESS, ÍSLAND!

				Føroyar ÍSLAND 2013 29-05-2013 > 07-07-2013
Dag 37: donderdag 4 juli 2013
Traject:		Seydisfjördur (IS) > volle zee
Via:		---
Kilometer auto:		1 km
Kilometer totaal:		6.930 km
Km-teller auto:		155.411
Weer:		Eerst regen daarna bewolkt met buien , 8 graden

DAG 37: BLESS, BLESS, ÍSLAND!

De dag werd vanmorgen ingezet met regendruppels die tegen het raam kletterden van mijn kamer in de jeugdherberg van Seydisfjördur. Er stond ook een harde wind en de wolken hingen zodanig laag dat je niets meer kon zien van de omringende bergen.

De veerboot ‘Norröna’ was nog niet aangekomen, maar de intense bedrijvigheid in de haven verraadde dat die niet zolang meer zou wegblijven. Er stonden reeds verschillende auto’s, auto’s met caravans, campers en bussen bij de incheckbalie aan te schuiven en ik besloot dat dan ook maar te doen.  

Het inchecken verliep probleemloos (geen gedoe met overschreden hoogtes omwille van dakkoffers) en rond 9 uur stond ik ook in de rij aan te schuiven. De regen kletterde op de voorruit en de wind liet zich ook niet onbetuigd. Oktoberweer in juli: het weer eindigt in IJsland alvast in mineur.

Om 9.30 uur doemde het silhouet van de Norröna in de fjord op. Op twee uren tijd moest de boot worden uitgeladen en opnieuw worden ingeladen, een huzarenstukje. In ieder geval mocht ik een uurtje later het garagedek oprijden en verliet ik de IJslandse bodem. Na een halfuurtje wachten mocht ik mijn intrek nemen in een kajuit met zicht op de voorplecht en juist onder de scheepsbrug: een toplocatie. Zou het toch zo zijn dat je als trouwe klant van de rederij Smyril Line een voetje voor krijgt?

In ieder geval had ik er nu weinig aan, want het zicht was bijna nul en de regen viel nog steeds even enthousiast naar beneden. Om 11.30 uur stipt kondigde een hevig trillen het vertrek van de Norröna aan. Ik ging ondanks het gure weer naar het bovendek en nam voor de vijfde keer afscheid van dit mooie en geliefde land. Bless, bless, Ísland. See you next year (als het aan mij ligt). 

We vaarden de Seydisfjord uit, terwijl alle bergen aan het zicht onttrokken waren door laaghangende wolken. Hier en daar zag je nog een waterval naar beneden klateren maar dan gaf de vuurtoren van Dalatangi ons een definitief tot weerziens. IJsland verdween algauw in de nevelen van dit grillige weer en voor ons lag de Noordelijke Atlantische Oceaan, ondanks de wind nog redelijk kalm en ik hoopte dat dit zo zou blijven.  

Aan boord hernam het luie leventje zich dat eigen is aan lange zeereizen. Ik nam de gelegenheid te baat om nog wat teksten bij te werken en een boek te lezen, eens rond te kuieren in de wandelgangen, want op het dek was het momenteel niet echt aangenaam.

Vannacht zullen we om 3.30 uur in Tórshavn, de hoofdstad van de Faeroereilanden toekomen. Ikzelf zal evenwel in mijn bed mogen blijven liggen, want deze keer laat ik de eilandengroep aan mij voorbij gaan. Het valt me in ieder geval reeds op dat de schemering begint in te vallen, hoewel het hier op deze breedtegraad ook vannacht nog niet volledig donker zal worden. Na 5 weken dag en nacht licht te hebben gezien zal het de volgende dagen evenwel weer wennen zijn aan de duisternis.

Goedenacht en behouden vaart

Sven