DAG 25: DE SOLOTOCHT GAAT VERDER

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 25: zondag 30 september 2012
Traject:	Keflavík > Vík
Via:	Grindavík-Krysuvik-Seltún-Grindavík-Reykjavík-Hveragerdi-Selfoss-Hella-Hvolsvollur-Skógar-Dyrholaey
Kilometer auto:	308 km
Kilometer totaal:	5.287,3 km
Km-teller auto:	121.375
Weer:	Licht bewolkt maar droog weer en in de namiddag brede opklaringen, 6 graden

DAG 25: DE SOLOTOCHT GAAT VERDER

3.45 uur: de wekker van moeder Annie loopt ongenadig af. Even later wordt op de deur geklopt. Ook de wekdienst van het hotel heeft zijn werk gedaan. Tja, voor mijn medereizigers Lies, Annie, Jacqueline en Jan zit het verblijf in IJsland erop. Om 7.40 uur zal een vliegtuig hen terug naar België brengen. Lies tot het rijk der wakkeren bekeren op dit ontiegelijk vroege uur vergt heel wat overredingskracht, maar uiteindelijk staan we na een vlug ontbijt en een korte rit door de regenachtige nacht om 5.30 uur in Keflavík International Airport.

Terwijl Lies en haar grootouders alvast naar de vertrekhal gaan maken Annie en ik een laatste rit in de trouwe Skoda Octavia naar het Car Return Center. Er is niks aan te merken (wat zou dat met zo’n goede chauffeur!) en na een kwartier staan we ook terug in de vertrekhal. Dan gaat het allemaal snel: de bagage wordt ingecheckt en rond 6.15 uur neem ik met spijt afscheid van mijn trouw gezelschap. Ik ga weer alleen verder. Ik neem nog snel een kop koffie in de luchthaven vooraleer ik mijn tocht voort zet.

Buiten gekomen regent het nog steeds en om 7 uur is het ook hier nog steeds pikdonker. Ik besluit in de richting van Reykjavík te rijden, niet echter om via een kleine omweg terug langs de zuidelijke kustweg via Grindavík te rijden. De dageraad breekt rond 7.30 uur geleidelijk aan en wanneer ik in de buurt van Krysuvík ben komt een opgaand waterzonnetje zowaar schuchter door het wolkendek piepen. Ik passeer opnieuw het meer van Kleifarvatn en uiteindelijk ben ik rond 8.30 uur in het centrum van Reykjavík. De stad slaapt nog half en ik probeer in de haven ook nog een uurtje in de auto mijn ogen dicht te doen.

Rond 9.30 uur beginnen de eerste tekenen van leven zich te manifesteren en ik maak een vroege ochtendwandeling langsheen het Tjörninmeer. Om 11 uur loop ik nog even binnen in Kolaportid, een overdekte rommelmarkt die zaterdags en zondags is geopend. Ik kan er nog wat interessante boeken over IJsland op de kop tikken. Nadien doe ik nog de ultieme inkopen in de Laugavegur, de belangrijkste winkelstraat van Reykjavík. Ondertussen krijg ik een berichtje van mijn medereizigers dat zij veilig in Brussel zijn geland.  

Om 15 uur verlaat ik Reykjavík in zuidoostelijke richting en rijd naar het 180 kilometer verder gelegen Vík, waar ik de volgende nacht zal doorbrengen. Het is relatief druk op de weg, maar dan vooral in tegengestelde richting waar de stedelingen weer terugkeren naar huis na een weekendje op hun buitenverblijf te hebben vertoefd. Na de ‘grotere’ steden Selfoss, Hella en Hvolsvöllur te zijn gepasseerd wordt het snel rustiger op de ringweg.

Rond 18.30 uur passeer ik Dyrholaey, het schiereiland dat het meest zuidelijke puntje van IJsland vormt. Het bestaat uit torenhoge kliffen die in de zomer een broedplaats zijn voor de vele vogels. In één van de kliffen zit een groot gat dat is uitgesleten door de golven. De zee is op deze plaats heel onstuimig en metershoge golven breken keer op keer stuk op het zwarte zandstrand of tegen de rotswanden. Een prachtig schouwspel. Ik maak een uurtje durende wandeling naar de vuurtoren bovenop het schiereiland en kom juist op tijd om de zon te zien ondergaan aan de zuidwestkust. Aan de horizon zie ik de archipel van de Vestmannaeyjar (of de Westmaneilanden) liggen. Achter mij baadt de kaap van Dyrholaey in het licht van de ondergaande zon.

Het is nagenoeg donker als ik rond 19.30 uur in Vík aankom. Ik meld me aan in de jeugdherberg en na zeker te zijn van een bed voor de nacht ga ik op zoek naar wat avondeten in dit meest zuidelijk gelegen stadje (voor onze maatstaven: gehucht) van IJsland. Uiteindelijk moet ik me tevreden stellen met een hamburger uit het enige benzinestation van kilometers uit de streek.

Moe van een extreem lange dag ga ik rond 22 uur slapen. Ik wens jullie alvast ook een goede nacht.

Slaapwel

Sven