DAG 31: NOG EVEN BLIJVEN HANGEN IN DENEMARKEN

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 31: zaterdag 6 oktober 2012
Traject:	volle zee > Flensburg (D)
Via:	Hirtshals (DK)-Aalborg-Arhus-Kolding
Kilometer auto:	371 km
Kilometer totaal:	6.306,1 km
Km-teller auto:	122.393
Weer:	Zonnig met af en toe wolkenvelden, 15 graden

DAG 31: NOG EVEN BLIJVEN HANGEN IN DENEMARKEN

Vanmorgen om klokslag 7 uur klonk door de luidspreker in mijn kajuit een vriendelijke stem die mij in 4 talen (achtereenvolgens in het Faröers, het Deens, het Engels en het Duits) eraan herinnerde dat wij tegen 8 uur onze kajuit moesten ontruimen. De voorziene aankomst in Hirthals bleef vaststaan op 10 uur, wat wilde zeggen dat de passagiers nog twee uren met bagage en al een plaatsje moest vinden in de gemeenschappelijke ruimten van het schip. Ik probeerde die 8 uur nog een beetje te rekken maar precies om 8.15 uur werd ik door een overijverig personeelslid van de Smyril Line vriendelijk doch dringend verzocht om mijn optrekje van de afgelopen drie dagen te verlaten .

Het handige plooikarretje achter mij aansleurend, waarin ik al mijn bezittingen had opgeborgen die ik tijdens de voorbije zeereis meende nodig te hebben, ging ik naar de cafetaria waar ik nog een kopje koffie dronk en nog wat las in afwachting van onze aankomst. 

Rond 9 uur verscheen aan de horizon de duinenkust van het Deense vasteland en stipt om 10 uur vaarde de Norröna de haven van Hirtshals binnen.

Zo’n aankomst in de haven brengt steeds het slechtste in de mensen naar boven. Iedereen drumde om toch maar het eerst bij het autodek te geraken, terwijl je dan toch nog een tijdje moet wachten vooraleer je van het schip mag afrijden. Ik stond op autodek 4A, een tussendek dat tijdens de zeereis met auto’s en al wordt opgetrokken zodat eronder nog een heleboel auto’s kunnen staan. Onnodig gezegd dat eerst alle auto’s onder ons moesten wegrijden alvorens wij aan de beurt kwamen.

Na drie kwartier was het dan zover: het reusachtige plateau van autodek 4A werd traag naar beneden gelaten en na nog eens 5 minuten was het mijn beurt om uit de reusachtige garagedeur van de Norröna het Deense vasteland op te rijden.

De zon scheen uitbundig aan de Deense noordkust en het voelde voor mij warm aan, alhoewel het nauwelijks 15 graden was. Ik sloeg nog een zijstraatje van de haven in om nog een laatste foto van de Norröna te nemen en dan reed ik de 350 kilometer lange E45 naar het zuiden op. De laatste slaapplaats van deze reis zou tegelijkertijd de eerste zijn, namelijk de jeugdherberg in het Duitse Flensburg.

Vooraleer het evenwel zover was reed ik in de buurt van Aalborg de autosnelweg af om nog wat van het Deense Jutland te zien. Ik stapte nog eens uit in Hobro, een stadje halverwege tussen Aalborg en Arhus, maar toen het begon te regenen koos ik al snel weer voor de autosnelweg.

Hoe zuidelijker ik vorderde, hoe zonniger het werd. Uiteindelijk kwam ik aan bij de Deens-Duitse grens en rond 16 uur was ik in Flensburg.

Ik maakte nog een lange wandeling doorheen deze opmerkelijke havenstad en hoorde de mensen sinds vier weken opnieuw een taal spreken die ik zonder problemen verstond. Na een tweetal uurtjes rondslenteren kreeg ik honger en ging eten. Het werd snel donker en ik reed naar de jeugdherberg. Daar aangekomen kreeg ik exact dezelfde kamer toegewezen als deze op mijn heenreis. Zouden die mensen ook al denken dat ik -zoals sommige kwaaie tongen beweren- een ‘gewoontebeeste’ zou zijn?

Nu ja, ze zeggen maar. Ik weet dat dit de laatste nacht in een ander bed zal zijn en dat morgenavond mijn eigen vertrouwde bed weer klaarstaat.

Dit stukje beschouw ik als afgewerkt. Mij rest morgen niets anders dan mijn GPS op het thuisfront in te stellen en mijn groene bolide 820 kilometer over Duitse, Nederlandse en Belgische autosnelwegen naar Gent te sturen. Hopelijk zonder file!

Jullie weten het morgen. In het allerlaatste stukje van deze reis.

Tot morgen und Gute Nacht!

Sven