dag 17: vrijdag 17 juni 2011

		IJSLANDREIS 2011 01-06-2011 > 04-07-2011
Dag 17: vrijdag 17 juni 2011
Traject:	Stykkishólmur > Eldborg
Via:	Grundafjördur-Olafsvik-Hellissandur-Snaefelsness-Hellnar-Arnastapi
Kilometer auto:	214 km
Kilometer totaal:	3.966 km
Km-teller auto:	111.655
Weer:	Aanvankelijk zwaar bewolkt, maar opklaringen in de namiddag. ’s Avonds buien en sterke wind. Temperatuur tot 10 graden

Vandaag is het voor de IJslanders een bijzondere dag: zij vieren hun nationale feestdag, meer bepaald de geboortedatum van Jon Sigurdsson, strijder voor de onafhankelijkheid, die IJsland uiteindelijk op 17 juni 1944 volledig verkreeg, nadat het sinds 1918 reeds verregaande onafhankelijkheid had verkregen, maar nog steeds onder het gezag van de Deense kroon viel. Zoals gisteren gezegd werd de geboortedatum van Jon Sigurdsson de datum van de nationale feestdag, en wat meer is, het is vandaag de 200-ste verjaardag.

Het liet de meeste IJslanders blijkbaar koud, want toen ik vanmorgen om 8 uur de gordijnen open trok keek ik aan tegen een zwaar bewolkte hemel en sliepen de meeste IJslanders nog, volop genietend van hun vrije dag. Hier en daar had een fiere enkeling toch een IJslandse driekleur (of hoe noem je zo’n Scandinavisch kruis?) in de voortuin neergepoot.

Beneden gekomen had onze gastvrouw Greta een koninklijk ontbijt voor ons klaargemaakt, compleet met een groentenomelet en allerlei verse producten. We zaten trouwens in internationaal gezelschap, want er schoven ook een Zwitsers en een Duits koppel aan. Tja, onvermijdelijk kwam het gesprek dan ook uit op de huidige  Belgische situatie (staan we elkaar naar het leven?), de IJslandse kredietcrisis (gaan de IJslanders nu alles terug betalen?), het Zwitserse bankgeheim (hoelang nog?) en de Duitse onvrede over de Zuid-Europese lidstaten (wie volgt er na Griekenland?).

Enfin, stof genoeg dus en het was al flink over 11 uur eer we alle Europese kwesties hadden opgelost. Na afscheid te hebben genomen van onze vriendelijke gastvrouw en de andere gasten stapten we rond 11.15 uur in onze auto om eerst nog eens Stykkisholmur te verkennen. Er waren blijkbaar toch enkele festiviteiten gepland, want alles werd in gereedheid gebracht om de plechtigheden  in goede banen te leiden.

Wij begonnen aan onze rondtocht over het schiereiland Snaefelsness, dat we aan de noordelijke kustzijde begonnen af te rijden. In Gründarfjordür stopte ik nog eens bij de jeugdherberg die we maandagavond zullen bezoeken, teneinde hen te vragen zeker een kamer op het gelijkvloers vrij te houden, zodat Lies maandag geen twintig trappen naar boven moet beklimmen. Tja, foutje van de reisleider.  

Hierna reden we verder westwaarts naar Olafsfjördur, waar we juist op tijd kwamen om de stoet trotse IJslanders getooid met de IJslandse driekleur en een trommelaar te zien opstappen richting podium, waar waarschijnlijk de burgemeester en andere prominenten een toespraak hadden voorbereid. Daarna was er blijkbaar een gezellig samenzijn gepland, maar zolang hebben wij niet gewacht en we reden weer verder naar het westen.

In Hellissandur bezochten we een vissersmuseum en daarna doken we het nationaal park van Snaefelsness op het westelijke uiteinde van het schiereiland in. De Snaefelsness, een circa 1.450 meter hoge, reeds lang slapende vulkaan, is op de top getooid met een serieuze ijskap en is langs drie zijden omringd door de zee. De berg houdt zich graag schuil in de wolken, maar enkele schuchtere opklaringen lieten toch wat meer van zijn schoonheid zien. Uiteindelijk kwam hij helemaal tevoorschijn, weliswaar tegen een niet zo blauwe lucht, maar kom, beter dan niets. Het is hier op deze vulkaan ook dat Jules Verne zijn ‘Reis naar het middelpunt van de aarde’ laat beginnen, een prachtig science-fiction-avant-la-lettre-verhaal, waarbij de Duitse professor Lidenbrock uit Hamburg, zijn neef en een IJslandse gids de vulkaan afdalen en allerlei avonturen in het binnenste van de aarde beleven en uiteindelijk door de Stromboli in Italië terug worden uitgespuwd.

We rondden de westelijke kaap van het schiereiland en reden nu langsheen de zuidkust terug in oostelijke richting, met prachtige berglandschappen in ons vizier. Ondertussen begon het flink te waaien en begeleidden striemende regenvlagen onze laatste kilometers naar het hotel. 

Rond 21 uur kwamen we tenslotte toe in Hotel Eldborg, gelegen in de buurt van de gelijknamige uitgedoofde kleine vulkaan, die de volledige omgeving in vervlogen tijden heeft voorzien van een dik lavatapijt. Hopelijk wordt hij deze nacht niet actief, want anders kan ik weer een bokaal vulkaanas gaan verzamelen en ik moet er trouwens nog een vullen van de Grimsvötn, die in mei reeds van zich heeft laten spreken.

Zo, morgen trekken we richting Reykjavik om onze drie Vikingvrouwen te vervoegen en ja, voor Kurt is het ook wel zijn laatste dag hier in IJsland, jammer genoeg. Enfin, morgen gaan de mannen er nog eens voor. De avonturen lezen jullie morgenavond.

Slaapwel

Sven en Kurt