DAG 22: COMPARATIEVE STUDIE IN DOWNTOWN REYKJAVIK

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 22: donderdag 27 september 2012
Traject:	Reykjavík
Via:	-
Kilometer auto:	0 km
Kilometer totaal:	4.883,4 km
Km-teller auto:	120.971
Weer:	In de voormiddag regenbuien, in de namiddag brede opklaringen maar veel wind, 6 graden

DAG 22: COMPARATIEVE STUDIE IN DOWNTOWN REYKJAVIK

                    

Toen de Vikingvrouwen vorig jaar op de eerste dagen van hun reis solo door de hoofdstad zwierven, maakten Antwerpenaars hen wijs dat er buiten Reykjavik nog amper behoorlijke winkels voorhanden waren. Als er iets moest gekocht worden, moest het dan gebeuren. De gevolgen waren navenant toen Sven de dames na drie dagen vervoegde. Dit jaar beloofden we mekaar plechtig het niet al te bont te maken. En ja, we slaagden daar eigenlijk wel in.

Meme en grootva waren moe, om niet te zeggen pompaf van de voorbije dagen en besloten forfait te geven. Ook Sven, mama Annie en ikzelf luierden 's morgens wat rond in ons hip appartement pal in het centrum, maar besloten rond het middaguur toch de straten in te trekken. Een opsomming van wat volgde zou ons veel te ver leiden, maar samenvattend kunnen we stellen dat Viking Sveinson zich nu echt wel tot IJslander begint te bekeren en als eerste met een gloednieuw inheems kledingstuk buitenkwam. Een groentje dan nog wel, om assorti te zijn met zijn vehikel!

Aan vis, schaal- en schelpdieren geen gebrek in een land met zoveel zee, dus werd ons soepje van 's middags 's avonds ruimschoots gecompenseerd. We gingen lekker en stijlvol tafelen in Restaurant Humarhusid en genoten onder onze knalrode lakens nog na van het smakenpalet.

Bless!

Annie, Sven, Jacqueline, Jan en verslaggever Lies

DAG 21: SNORRI OPNIEUW UITGEDAAGD

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 21: woensdag 26 september 2012
Traject:	Grundarfjördur > Reykjavík
Via:	Ólafsvik-Hellissandur-Arnarstapi-Grundarfjördur-Stykkisholmur
Kilometer auto:	300 km
Kilometer totaal:	4.883,4 km
Km-teller auto:	120.971
Weer:	In de voormiddag regenbuien met opklaringen, in de namiddag betrokken met wat regen, 8 graden

DAG 21: SNORRI OPNIEUW UITGEDAAGD

Vandaag was er één jarig van ons gezelschap. Jawel, ondergetekende mocht op deze 26-ste september 45 kaarsjes uitblazen. Tijdens het ontbijt werd ik op gepaste wijze verrast door de rest van de bende. Het weer deed ook een duit in het zakje en vormde buiten een prachtige regenboog in de fjord van Grundarfjördur. 

Na het feestelijk ontbijt laadden we onze twee bolides en trokken in de richting van Borgarnes, de stad die de poort vormde naar het schiereiland van Snaefellsness. Onderweg stopten we bij de basaltmuur van Gerduberg, een indrukwekkende hoge muur van basaltzuilen, die wel honderden meters in het landschap doorliepen. Vorig jaar hielden we op deze plaats nog een gezapige picknick in volle zon, maar nu was het te nat en te winderig om hier lang te blijven.

We reden verder terug naar Borgarnes, waar we rond de middag  aankwamen. De honger begon alweer te knagen en we hielden halt in het restaurant van ‘The Settlement Centre’, een permanente tentoonstelling over de kolonisatie van IJsland, dat onderdag vindt in een prachtig gerestaureerd voormalig pakhuis.     

Na middag trokken we de vallei van Reykholt in, waar de rivier de Hvitá stroomt. Oplettende lezers zullen opmerken dat we al eens aan de rand van de Hvitá hebben gestaan toen we de Gulfoss, één van de mooiste watervallen in IJsland, hebben bezocht, maar dit is een andere rivier. Blijkbaar hadden de IJslanders niet veel inspiratie bij het benamen van hun rivieren. Ook bij plaatsnamen zien we hier dikwijls dezelfde namen verschijnen.

In en aan de rivier liggen twee prachtige watervallen, die met hun gletsjerblauw water een prachtig contrast vormen met de herfstige kleurenpracht, die hier in het binnenland stilaan de overhand krijgt. Het gaat enerzijds om de Hraunfossar, eigenlijk een reeks kleinere watervallen, die vanonder de lavalagen van het lavaveld Hallmundarhraun de Hvitá instromen. Anderzijds wurmt de rivier zich door een nauwe doorgang in de rotslagen en vormt daar de Barnafoss (vrij vertaald ‘kinderwaterval’. Aan deze waterval is een legende verbonden. Er is immers boven de waterval een natuurlijke stenen brug, die werd gebruikt door de mensen uit de omgeving toen ze naar de kerk gingen. De legende wil dat er op een bepaald moment twee kinderen van de brug zijn afgevallen en verdronken. De moeder zou daarop uit wraak de brug hebben vernietigd. Niettemin is er nog steeds een natuurlijke overspanning aanwezig.

Het begon weer wat te regenen en we keerden terug in de richting van Borgarnes, evenwel niet zonder te stoppen op de plek waar vorig jaar onze skibox roemloos aan zijn einde kwam (zie verslagen van vorig jaar op deze blogspot). Na een ingetogen moment trokken we verder en hielden halt in Reykholt, waar we opnieuw de kerk van Snorri Sturluson, IJslandse bekendste sagaschrijver, bezochten. Vorig jaar namen we hier nog een compilatie op van bekende liedjes met Lies en Annie aan het orgel en de befaamde Catharina als operazangeres. Nu hadden we een nieuwe bezetting, met Jacqueline en Lies aan het orgel en Jan als bariton die een Gentse schlager ten gehore bracht. Wie nieuwsgierig is naar het resultaat van deze opname kan terecht op de blogspot van Lies: wulderwig.blogspot.com

Nadat we uitgezongen waren reden we recht naar Reykjavík, via de 6 kilometer lange tunnel onder de Hvalfjordur (de Walvisbaai). We betrokken twee studio’s pal in het centrum van deze noordelijkste hoofdstad ter wereld, aan de –o ironie- Skolastraeti, de Schoolstraat. Ons moderne optrekje met badkamer in keienbed en –muren is slechts twee stappen verwijderd van de Laugavegur, de belangrijkste winkelstraat van Reykjavík. Dat belooft morgen een dure dag te worden voor de shoppers onder ons gezelschap.

We sloten uiteindelijk de dag feestelijk af met een rijkelijk visbuffet en kropen moe maar voldaan in ons bed.

Slaapwel en tot morgen

Lies, Annie, Jacqueline, Jan en verslaggever Sven 

DAG 20: REIS NAAR HET MIDDELPUNT VAN DE AARDE

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 20: dinsdag 25 september 2012
Traject:	Grundarfjördur > Grundarfjördur
Via:	Ólafsvik-Hellissandur-Arnarstapi-Grundarfjördur-Stykkisholmur
Kilometer auto:	250 km
Kilometer totaal:	4.583,4 km
Km-teller auto:	120.671 (ongewijzigd > rit met huurauto)
Weer:	Betrokken maar droog, in de namiddag wat schuchtere opklaringen, tot 10 graden

DAG 20: OP REIS NAAR HET MIDDELPUNT VAN DE AARDE

Vandaag planden we een rondrit op het schiereiland Snaefelsness, centraal gelegen in het westen van IJsland tussen het zuidelijker gelegen schiereiland Reykjanes en de noordelijker gelegen Westfjorden, respectievelijk gescheiden door de Faxaflóibaai en de Breidafjördúrbaai.

We sliepen vandaag wat langer en het ontbijt werd gezapig genomen zodat we pas rond 11 uur in de bolide van Annie onze rit naar het westen begonnen. Bij het opstaan hadden wat veelbelovende blauwe gaten in de  grijze lucht ons een mooie dag beloofd, maar blijkbaar waren ze hierboven van dat goede voornemen afgestapt en hielden ze het maar weer bij een egaal grijze lucht waaruit gelukkig geen regen viel.

Nadat we de vissershaven Ólafsvik waren gepasseerd kwamen we in de omgeving van de 1.446 meter hoge Snaefell, die op het uiteinde van het schiereiland ligt en eigenlijk een slapende vulkaan is die bedekt is met een ijskap (de Snaefellsjökull). Slapend is hij sinds het jaar 1219, wanneer de voorlopig laatste uitbarsting plaatsvond. Niettemin verschool hij zich momenteel in laaghangende wolken, waardoor we enkel maar een glimp van zijn machtige, mooi groen-, geel- en grijsgekleurde flanken opvingen.

In Hellissandur was er een visserijmuseum, maar zoals zovele musea op het platteland was alles gesloten sinds eind augustus. Niettemin konden we buiten rondlopen tussen de met gras begroeide vissershuisjes. We reden verder onder de radiozendmast door, met zijn 412 meter hoogte een van de hoogste constructies in West-Europa, en brachten vervolgens een bezoek aan het strand van Skardsvik, waar ooit een vikinggraf werd blootgelegd.  

Hierna rondden we het uiteinde van Snaefelsness en doorheen de lavavelden kwamen uit aan de zuidkant van de vulkaanberg. We hadden een mooi uitzicht op de grillige basaltkliffen van Arnarstapi, waar de zon probeerde door de wolken te breken. We profiteerden van de situatie om onze picknick bestaande uit ‘pechen-met tonijn’ (jaja, bij het lezen van deze passage zullen enkelen het water in de mond krijgen) op te eten. Het weer begon zowaar mee te werken en de zon kwam af en toe tevoorschijn, maar globaal genomen was het toch een beetje te koud om lang stil te zitten.

Enkele kilometers verder passeerden we dan toch een klein kaffíhús dat zijn deuren open had en we verwarmden ons aan de lekkere koffie en thee die de vriendelijke uitbaatster ons serveerde. Het etablissement was eigenlijk een klein curiosum, waar je tegelijkertijd iets kon drinken, boeken lezen, truien en andere gebreide artikelen kon kopen.

Madame verzamelde ook alles wat met Jules Verne te maken had: zijn boeken in ale mogelijke talen, verfilmde titels op dvd en nog van dat alles. Het zit immers zo: velen zullen zich misschien ongetwijfeld zijn boek ‘Reis naar het middelpunt van de aarde’ herinneren. Daarin bestudeert de Duitse professor Lidenbrock een oude IJslandse runentekst waaruit blijkt dat het mogelijk is om via de krater van de Snaefell naar het middelpunt van de aarde te geraken. Hij daalt met zijn gevolg af in de krater en komt in een wondere wereld terecht van prehistorische dieren, planten en een heuse binnenzee. Uiteindelijk worden zij terug naar de oppervlakte uitgespuwd via de Stromboli, in Italië dus. Wij deden de uitbaatster de Nederlandse titel ‘Reis naar het middelpunt van de aarde’ aan de hand.

Ondertussen was het weer opengetrokken en vervolgden we onze terugweg naar Grundarfjördur. De Snaefell was vanachter de wolken tevoorschijn gekomen en vertoonde zich nu in volle glorie met zijn spierwitte ijskap en zijn twee hoorntjes op de top, twee rotsmassieven die de rand van de ondergesneeuwde krater markeren.

Om 16 uur waren we terug in onze uitvalsbasis, waar we nog snel even in de haven rondliepen en in het voorbijgaan plunderden we nog een winkel met wollen truien. Nadien gingen we in het 40 kilometer verder gelegen havenstadje Stykkishólmur de befaamde mosselen met frieten gaan eten, die dit jaar wat kleiner waren uitgevallen. Niettemin hebben ze ons erg gesmaakt en voldaan reden we in het pikdonker terug naar Grundarfjördur, waar we onder zeil gingen.

Tot morgen

Lies, Annie, Jacqueline, Jan en verslaggever Sven 

DAG 19: BREUKLIJNEN EN HERFSTKLEUREN

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 19: maandag 24 september 2012
Traject:	Hveragerdi > Grundarfjördur
Via:	Selfoss-Thingvellir-Borgarnes
Kilometer auto:	254 km
Kilometer totaal:	4.363,4 km
Km-teller auto:	120.671
Weer:	Bewolkt weer en in de namiddag brede opklaringen, ongeveer 10 graden

DAG 19: BREUKLIJNEN EN HERFSTKLEUREN

Na drie nachten in Hveragerdi, aten we voor de laatste keer van de op geothermische stoom gebakken roggekoek bij het ontbijt in Guesthouse Frost og Funi. In de hotpot zijn we dit jaar (deels door de ochtendlijke regenbuien) helaas niet geraakt.

Vandaag stond de verplaatsing naar het verre westen op het programma. Op naar het schiereiland Snaefellsnes, terug naar de zee in Grundarfjördur! Maar niet zonder halt te houden bij de derde highlight van de IJslandse Golden Circle: het Nationaal Park van Thingvellir.

Wie goed is in geschiedenis, weet dat in 930 hier het allereerste parlement van Europa (de Althing) werd opgericht en dit terwijl het Europese vasteland nog in volle feodaliteit zat. Het bleef tot 1262 fungeren als wetgevende autoriteit en zelfs tot de 18de eeuw als hof van justitie. Dat er van de immense rotswand ook een waterval naar beneden komt, maakte het voor de middeleeuwers zowaar nog interessanter: als je geluk had, mocht je na het uitspreken van je vonnis over de koord het water proberen oversteken. Lukte dit, dan werd de straf kwijtgescholden; lukte dit niet... tja, dan werd je tenminste niet onthoofd of verbrand!

Geologisch gezien is de breuk tussen de Noord-Amerikaanse en de Euraziatische continentale platen nergens anders zo visueel als hier en de plek had daardoor uiteraard ook een enorme aantrekkingskracht op de Oude Vikingen. Dat de contintentale drift voortdurend op gang is, was zelfs voor ons duidelijk, toen bleek dat een stukje van het wandelpad dat we vorig jaar nog  gebruikten nu was ingevallen! Of er nog activiteit met grotere impact komt, is niet zo zeer de vraag; het is vooral WANNEER die zal komen. Millimeter per millimeter drijven de platen ondertussen uit mekaar en groeit de oppervlakte van IJsland verder aan.

Na een snelle tomatensoephap, zetten we koers naar een stukje binnenland! 'Malbik endar' zegt het bordje al snel, asfalt gedaan, en het landschap dat zich vanaf dan voor onze ogen ontplooide, is eigenlijk nog moeilijk in woorden te vatten. De IJslandse herfst heeft dezelfde kleuren als bij ons, maar dan zonder bomen met vallende blaadjes. Grijsgroen mos, donkergroene, roestbruine, rode, oranje en okergele bodembedekkers en de zwarte woeste lavaformaties en bergen... het zijn prachtige schilderijtjes die achter elke bocht veranderen. 

Zo'n 60km lang reden we op gravel door enorm wijdse dalen, geflankeerd door al dan niet licht besneeuwde schildvulkanen en ander gebergte. Leve de bruine banen op de kaart! De tocht gaf een mooi beeld van het 'echte IJsland', zoals ik er ooit nog meer van hoop te zien!

Via een korte tussenstop in Borgarnes ging het daarna terug op asfalt in rechte lijn richting het appartement in Grundarfjördur, waar we rond 19u aankwamen. Het beste visrestaurant bleek zich in Hotel Framnes te bevinden, op een boogscheut van ons verblijf en dagelijks geopend behalve op maandag... Gelukkig kende Trotter een ander adresje: Kaffi 59. Als goede Belgen kozen we collectief voor frietkot met frieten (op de kaart verkeerdelijk als 'fried cod' gespeld)! We raden het iedereen aan. Voldaan doken we daarna onder het donsdeken.

Groeten van Annie, Sven, Jacqueline, Jan en verslaggever Lies

DAG 18: OP NAAR DE HOOFDSTAD

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 18: zondag 23 september 2012
Traject:	Hveragerdi > Hveragerdi
Via:	Reykjavík-Selfoss
Kilometer auto:	109 km
Kilometer totaal:	4.109,4 km
Km-teller auto:	120.417 (ongewijzigd > rit met huurauto)
Weer:	Overtrokken maar overwegend droog, in Reykjavík brede opklaringen met regelmatig zon, 11 graden

DAG 18: OP NAAR DE HOOFDSTAD

Een grijs wolkendek verwelkomde ons vanmorgen maar er viel tenminste al geen regen uit, wat al veel was in deze tijden van overwegend slecht weer. Het ontbijt was naar goede gewoonte zeer uitgebreid en traditioneel werden de foto’s van de vorige dag aan de ontbijttafel geprojecteerd. Nadat we de verslagen van de vorige dagen aan het internet hadden toevertrouwd maakten we ons gereed om voor de eerste keer naar Reykjavik, de hoofdstad van dit mooie land te gaan.

Een autorit van ongeveer drie kwartiertjes later kwamen we toe in de grootste stad van IJsland, die 200.000 inwoners telt (oftewel twee derden van de IJslandse bevolking). Het is ook de meest noordelijke hoofdstad van de wereld en één van de  groenste steden. Onze eigenste stad Gent is met zijn 245.000 inwoners een stuk groter, maar qua uitgestrektheid zal Reykjavík wel een grotere oppervlakte hebben.

We reden eerst langsheen de Saebraut of de ‘zeeboulevard’ naar het stadscentrum. Onderweg stopten we bij het stilaan voor Reykjavík symbolisch geworden ‘Solfar, ode aan de zon’ onder de vorm van een gestileerd vikingschip in inox dat over de baai van Reykjavík uitkijkt, ogenschijnlijk klaar om het ruime sop te kiezen. Het kunstwerk is perfect te beklauteren en de stoutmoedigste (= ondergetekende) onder ons gezelschap deed dat dan ook, wat natuurlijk weer een hele reeks beeldmateriaal opleverde.

Na het geklauter gingen we verder naar het centrum, waar we ons IJslands vehikel parkeerden en te voet naar het Althingi (het IJslandse parlement) en Radhús Reykjavíkurborg (het stadhuis van Reykjavík) gingen. We brachten een bezoek aan het modern ogende stadhuis en trokken dan verder via het Tjörninmeer. Ondertussen hadden de sombere wolken plaatsgemaakt voor een vriendelijk zonnetje en het werd zowaar warm voor de maatstaven van een IJslandse nazomer of vroege herfst.

We begonnen honger te krijgen van onze wandeltocht door de binnenstad en we trokken een boekenwinkel annex koffie- en snack-bar binnen waar we eerst onze magen vulden met een kleinigheid en dan natuurlijk een uurtje in de bookshop rondhingen.

In de namiddag bezochten we het Nationaal Museum van IJsland dat de geschiedenis van IJsland en de IJslanders belicht van de eerste bewoning vanaf de 9-de eeuw tot op vandaag. Het waren twee heel interessante uren die we daar doorbrachten in een heel mooi en modern opgezette permanente tentoonstelling. Echt een aanrader voor wie in Reykjavík een museum wil bezoeken.

In de vooravond brachten we dan nog een blitzbezoek aan de omgeving van de Halgrímskirkja, de kerk in de vorm van een raket, waarvan de vormen refereren naar de veelvuldig voorkomende basaltzuilen in het IJslandse landschap. Een regenbui joeg ons de auto in en we besloten om terug te rijden naar onze thuisbasis Hveragerdi, waar het alweer volop regende. In de tegenrichting zag je druk verkeer richting hoofdstad, ongetwijfeld inwoners van Reykjavík die na een weekend op hun buitenverblijf in de buurt van Thingvellir terug naar hun stad trokken om morgen weer een nieuwe werkweek te beginnen.

Wijzelf  besloten door te rijden naar het 12 kilometer verderop gelegen Selfoss, waar we gingen eten bij een IJslandse Thai (of Thaise IJslander, blijkbaar is de lijn niet zo duidelijk meer te trekken) waar we menu C en D naar binnen werkten. Allemaal heel lekker trouwens, maar natuurlijk wel heel on-IJslands.

Het was ondertussen weer aardedonker toen we terug naar Hveragerdi reden. We kropen er vandaag extra vroeg in omdat morgen een lange tocht naar het schiereiland Snaefelsness op het programma staat. Daarover vertellen wel jullie morgen meer.

Ondertussen slapen we weer heel wat af en we wensen jullie ook hetzelfde.

Groetjes van Lies, Annie, Jacqueline, Jan en verslaggever Sven.