DAG 14: EEN DAGJE WANDELEN IN DE IJSLANDSE BERGEN

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 14: woensdag 19 september 2012
Traject:	Djúpavik > Djúpavik
Via:	Gjögur-Nordurfjördur-Krossnes
Kilometer auto:	74,3 km
Kilometer totaal:	3.265,4 km
Km-teller auto:	119.862
Kilometer fiets:	0,0 km
Kilometer totaal:	92,5 km
Km-teller fiets:	1.346,5
Weer:	Overwegend zonnig weer met wat wolkenvelden, temperatuur 8 graden

DAG 14: EEN DAGJE WANDELEN IN DE IJSLANDSE BERGEN

 

Vanmorgen werd ik wakker in mijn privécottage Alfasteinn naast de voormalige haringfabriek in Djúpavik. De zon was al van de partij en het beloofde een prachtige dag te worden, alhoewel een paar wolkenvelden nooit ver weg waren.

Ik ging eerst gaan genieten van een uitgebreid ontbijtbuffet in het nabijgelegen Hotel Djúpavik. Ik moest er immers kloek op staan, want vandaag had ik een wandeldag ingelast. Ik heb de laatste 5 dagen teveel in de auto doorgebracht door het slechte weer, dus nu zouden de benen eens aan het werk worden gezet.

Rond 9.30 uur vertrok ik met rugzak de bergen in. Ik moest eerst een karrenspoor volgen en dan was er een afslag  recht de bergen in. In het begin kon ik de paadjes volgen, maar in IJsland zijn de bergpaden niet zo goed aangeduid zoals dat het geval is in Oostenrijk en Zwitserland. In het beste geval staat er om de 200 meter een paaltje en is er niets gemarkeerd, laat staan dat er wegwijzers staan. Al na een half uur wandelen was ik het spoor bijster. Niets wees nog op de aanwezigheid van een bergpaadje en nergens in de wijde omgeving was ook nog maar één paaltje te zien.

In de verte stonden wel op regelmatige afstanden steenhopen of varda’s, dus ik besloot in die richting te gaan. Ik kwam uiteindelijk weer op een pad terecht, maar dat bleek duidelijk niet het juiste te zijn. Toen ik op de onduidelijke wandelkaart keek zat ik al veel te ver een vallei in. Ik besloot niettemin dit pad verder te volgen om dan een aansluiting te vinden op mijn oorspronkelijk geplande route. Het bleek echter een maat voor niets, want het pad liep na een uur wandelen dood op een kloof waar een waterval naar beneden stortte. Ik liep het pad dus terug in omgekeerde richting af in de richting van Djúpavik. Het was ondertussen ruim na de middag en besloot halt te houden voor een kleine pick-nick. Ik was bijna volledig terug op het punt gekomen waar ik vanmorgen was vertrokken. Ik probeerde het pad dat ik vanmorgen probeerde te volgen opnieuw te traceren aan de hand van paaltjes en toen zag ik ineens hoe het een steile klim naar een bergkam volgde.

Ik besloot geen tijd meer te verliezen en begon aan de steile klim, dit keer op het juiste pad. Omdat ik me ’s morgens al moe had gelopen op het lange stuk dat naar nergens leidde had ik het wat moeilijk om boven te geraken, maar uiteindelijk bereikte ik de bergkam. Mijn inspanning werd beloond met een prachtig zicht op de Reykjarfjördur en de omringende bergen. Beneden strekte Djúpavik in zijn volle glorie uit. Boven waren er bizarre rotsformaties en sommige rotspartijen hadden nog duidelijke een hexagonale structuur, die erop wees dat heel lang geleden dit gebied ook nog vulkanisch actie moet zijn geweest.

Na een uurtje begon het pad weer af te dalen in de richting van de zee en rond 16.30 uur was ik terug in het dorpje. Aangezien ik nog tijd had voor een kleine excursie nam ik de auto en reed de Strandvegur of de befaamde route nr. 643 verder af naar het noorden, totdat die 35 kilometer verder definitief stopte. In Krossnes passeerde ik venwel eerst nog een zwembad dat werd verwarmd door een warmwaterbron. Het lag nauwelijks op 20 meter afstand van woeste golven die de Noordelijke IJszee op het strand liet breken.

Alles ten noorden van dit punt was pure wildernis, die enkel per boot kon worden bereikt en te voet kon worden doorkruist. Ik reed de 35 kilometer terug naar Djúpavik waar ik rond 19 uur aankwam en direct naar het hotel ging voor een uitgebreid avondmaal.  

Voila, deze nacht slaap ik voorlopig voor de laatste keer alleen, want morgen komen mijn reiscompagnons Lies, Annie, Jacqueline en Jan mij vervoegen. Zij landen om 15.15 uur in Keflavik, de internationale luchthaven van Reykjavik en we zullen gedurende 10 dagen gezamenlijk verder trekken door dit wonderbaarlijke land. Omdat het nog wel zo’n 350 kilometer rijden van hieruit en je in IJsland gemiddeld zo’n 70 kilometer per uur aflegt zal ik hier morgenvroeg niet te laat vertrekken.

Ik ga nu nog eens een kleine avondwandeling maken want gisterenavond hadden bepaalde hotelgasten bij de heldere hemel het noorderlicht menen te zien. Het was niet zo fel zoals we het kennen uit de boekjes (met geelgroene flitsen), maar het moet wel een vreemd schouwspel zijn. Ik houd jullie op de hoogte. Tot morgen

Sven