DAG 20: REIS NAAR HET MIDDELPUNT VAN DE AARDE

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 20: dinsdag 25 september 2012
Traject:	Grundarfjördur > Grundarfjördur
Via:	Ólafsvik-Hellissandur-Arnarstapi-Grundarfjördur-Stykkisholmur
Kilometer auto:	250 km
Kilometer totaal:	4.583,4 km
Km-teller auto:	120.671 (ongewijzigd > rit met huurauto)
Weer:	Betrokken maar droog, in de namiddag wat schuchtere opklaringen, tot 10 graden

DAG 20: OP REIS NAAR HET MIDDELPUNT VAN DE AARDE

Vandaag planden we een rondrit op het schiereiland Snaefelsness, centraal gelegen in het westen van IJsland tussen het zuidelijker gelegen schiereiland Reykjanes en de noordelijker gelegen Westfjorden, respectievelijk gescheiden door de Faxaflóibaai en de Breidafjördúrbaai.

We sliepen vandaag wat langer en het ontbijt werd gezapig genomen zodat we pas rond 11 uur in de bolide van Annie onze rit naar het westen begonnen. Bij het opstaan hadden wat veelbelovende blauwe gaten in de  grijze lucht ons een mooie dag beloofd, maar blijkbaar waren ze hierboven van dat goede voornemen afgestapt en hielden ze het maar weer bij een egaal grijze lucht waaruit gelukkig geen regen viel.

Nadat we de vissershaven Ólafsvik waren gepasseerd kwamen we in de omgeving van de 1.446 meter hoge Snaefell, die op het uiteinde van het schiereiland ligt en eigenlijk een slapende vulkaan is die bedekt is met een ijskap (de Snaefellsjökull). Slapend is hij sinds het jaar 1219, wanneer de voorlopig laatste uitbarsting plaatsvond. Niettemin verschool hij zich momenteel in laaghangende wolken, waardoor we enkel maar een glimp van zijn machtige, mooi groen-, geel- en grijsgekleurde flanken opvingen.

In Hellissandur was er een visserijmuseum, maar zoals zovele musea op het platteland was alles gesloten sinds eind augustus. Niettemin konden we buiten rondlopen tussen de met gras begroeide vissershuisjes. We reden verder onder de radiozendmast door, met zijn 412 meter hoogte een van de hoogste constructies in West-Europa, en brachten vervolgens een bezoek aan het strand van Skardsvik, waar ooit een vikinggraf werd blootgelegd.  

Hierna rondden we het uiteinde van Snaefelsness en doorheen de lavavelden kwamen uit aan de zuidkant van de vulkaanberg. We hadden een mooi uitzicht op de grillige basaltkliffen van Arnarstapi, waar de zon probeerde door de wolken te breken. We profiteerden van de situatie om onze picknick bestaande uit ‘pechen-met tonijn’ (jaja, bij het lezen van deze passage zullen enkelen het water in de mond krijgen) op te eten. Het weer begon zowaar mee te werken en de zon kwam af en toe tevoorschijn, maar globaal genomen was het toch een beetje te koud om lang stil te zitten.

Enkele kilometers verder passeerden we dan toch een klein kaffíhús dat zijn deuren open had en we verwarmden ons aan de lekkere koffie en thee die de vriendelijke uitbaatster ons serveerde. Het etablissement was eigenlijk een klein curiosum, waar je tegelijkertijd iets kon drinken, boeken lezen, truien en andere gebreide artikelen kon kopen.

Madame verzamelde ook alles wat met Jules Verne te maken had: zijn boeken in ale mogelijke talen, verfilmde titels op dvd en nog van dat alles. Het zit immers zo: velen zullen zich misschien ongetwijfeld zijn boek ‘Reis naar het middelpunt van de aarde’ herinneren. Daarin bestudeert de Duitse professor Lidenbrock een oude IJslandse runentekst waaruit blijkt dat het mogelijk is om via de krater van de Snaefell naar het middelpunt van de aarde te geraken. Hij daalt met zijn gevolg af in de krater en komt in een wondere wereld terecht van prehistorische dieren, planten en een heuse binnenzee. Uiteindelijk worden zij terug naar de oppervlakte uitgespuwd via de Stromboli, in Italië dus. Wij deden de uitbaatster de Nederlandse titel ‘Reis naar het middelpunt van de aarde’ aan de hand.

Ondertussen was het weer opengetrokken en vervolgden we onze terugweg naar Grundarfjördur. De Snaefell was vanachter de wolken tevoorschijn gekomen en vertoonde zich nu in volle glorie met zijn spierwitte ijskap en zijn twee hoorntjes op de top, twee rotsmassieven die de rand van de ondergesneeuwde krater markeren.

Om 16 uur waren we terug in onze uitvalsbasis, waar we nog snel even in de haven rondliepen en in het voorbijgaan plunderden we nog een winkel met wollen truien. Nadien gingen we in het 40 kilometer verder gelegen havenstadje Stykkishólmur de befaamde mosselen met frieten gaan eten, die dit jaar wat kleiner waren uitgevallen. Niettemin hebben ze ons erg gesmaakt en voldaan reden we in het pikdonker terug naar Grundarfjördur, waar we onder zeil gingen.

Tot morgen

Lies, Annie, Jacqueline, Jan en verslaggever Sven