DAG 5: KRONIEK VAN EEN AANGEKONDIGDE STORM - PART TWO

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 5: maandag 10 september 2012
Traject:	volle zee > Tórshavn (FO) > volle zee
Via:	-
Kilometer auto:	0,0 km
Kilometer totaal:	1.261,3 km
Km-teller auto:	117.877
Kilometer fiets:	0,0 km
Kilometer totaal:	36,3 km
Km-teller fiets:	1.290,3
Weer:	Zware stormwinden maar af en toe zonnig weer, ongeveer 11 graden

DAG 5: KRONIEK VAN EEN AANGEKONDIGDE STORM –PART TWO
  

Hello daar allemaal aan de andere kant van de storm. We leven nog! Uiteindelijk viel het allemaal nog wel mee.

Vannacht kwamen we rond 4 uur aan in de haven van Tórshavn, de hoofdstad van de Faroereilanden. Vanzelfsprekend moesten enkel de reizigers voor Tórshavn hun kajuiten verlaten; de rest die naar IJsland verder vaarde mocht rustig blijven verder pitten. Alhoewel, veel kwam daar niet van terecht. Aangezien ook heel wat goederen vanuit het Europese vasteland meereizen moeten die ook allemaal worden uitgeladen. Containers werden uit het ruim geladen en op de kade verder leeggemaakt. Een bedrijvigheid van jewelste natuurlijk, waarvan je toch af en toe wakker wordt.

Rond 7 uur schenen schuchtere zonnestralen mijn kajuit binnen.  Ik rekende er nog steeds op dat het voortijdige vertrek uit Tórshavn een grapje van de kapitein was en dat we toch nog van boord zouden mogen gaan om het stadje te verkennen. Ik nam evenwel het zekere voor het onzekere en nam een douche nu de boot tenminste nog stil lag. Daarna zette ik wat thee en nam mijn ontbijt en ik wou juist poolshoogte gaan nemen om te zien of we toch nog naar buiten zouden mogen toen de motoren van het schip als antwoord op mijn vraag warm begonnen te draaien. Neen, dus.

Op de terugreis krijg ik evenwel nog een kans om deze kleine hoofdstad te bezoeken, want in het laagseizoen blijft het schip normaal gezien ook zes uur aan wal (als er dan natuurlijk geen stormweer verwacht wordt op de terugweg naar Denemarken).

Iets na 8 uur vaarde de Norröna statig de haven van Tórshavn uit, de storm tegemoet. Er kwam ondertussen een kanjer van een regenbui opzetten die al het op het dek staande volk naar de overdekte gedeelten verjoeg. De boot zette zijn tocht verder naar het noorden via de zeestraat tussen de eilanden Eysturoy en Kalsoy naar de volle oceaan. Er waren prachtige wolkenluchten die af en toe zonnestralen doorlieten en een heel speciaal licht op het woeste landschap toverden. Dit leverde een reeks prachtige foto’s op.

Eens uit de beschutting van de eilandengroep begon de oceaan inderdaad geweldig tekeer te gaan. Er was een serieuze deining en golven van naar schatting 4 tot 5 meter hoogte sloegen tegen de bakboordzijde van het schip. Ik prijsde me gelukkig dat ik kort voor het vertrek reeds mijn eerste touristil had ingenomen en was vastberaden om de tweede in ten nemen.

Ik zocht dan maar de beschutting van mijn kajuit en tegen de middag at ik braafjes mijn boterhammen op. De storm was nu in volle hevigheid losgebarsten en de hoge golven beukten meedogenloos in op de zijkant van het schip. Ik laveerde zo weinig mogelijk doorheen mijn kajuit en bleef zoveel mogelijk op mijn bed liggen. Zeeziek was ik alles behalve, dus de pilletjes deden zeker hun werk, tenzij dit weer zuiver psychologisch was.

Tegen de avond leek de storm iets in kracht af te nemen en deed ik nog een rondje op het schip. Daarna ging ik een reuzengrote spaghetti gaan eten, met de vurige wens dat ik die straks niet over de reling aan de vissen van de Atlantische Oceaan moet prijsgeven.        

Ook nu nog krijgt de Norröna af en toe zware opdoffers te verwerken, die het gehele schip heen en weer schudden. De wind is echter gaan liggen en ik denk dat het ergste leed geleden is. In ieder geval zullen wij nu heel wat vroeger in Seydisfjördur aankomen. De kapitein zei daarjuist dat dit rond middernacht zou zijn. We mogen vanzelfsprekend in onze kajuiten blijven slapen en pas morgenvroeg rond 8.30 uur kunnen we het schip verlaten. Het weerbericht in het oosten van IJsland voor morgen 11 september 2012:  een afgemeten 4 graden en relatief zonnig weer. Hopelijk laat de zon de gevoelstemperatuur wat stijgen, want voor mijn part mogen ze er toch nog wel een paar graadjes bij doen. Ik weet het, ik ben geen zonneklopper en geen warmtefreak en ik hou van de noordelijke temperaturen maar ook voor mij is dat wel redelijk langs de koude kant in september. Enfin, ik ben al blij dat het niet zal regenen.

Ondertussen versmelten de oceaan en de horizon hierbuiten tot de donkere nacht. Er is nog geen vuurtoren aan de horizon te bekennen, maar het weer is redelijk bewolkt en we moeten toch nog zo’n vier uren varen, dus daar ga ik niet naar wachten.

Ik hoop morgen te ontwaken in een zonovergoten Seydisfjördur. Koud zal het in ieder geval zijn. Tot morgen en slaapwel.

Sven