DAG 7: DAG VAN DE FIETS

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 7: woensdag 12 september 2012
Traject:	Bakkagerdi > Ytra Lón
Via:	Egilsstadir-Vopnafjördur-Bakkafjördur-Thorshöfn
Kilometer auto:	246,6 km
Kilometer totaal:	1.667,9 km
Km-teller auto:	118.284
Kilometer fiets:	56,2 km
Kilometer totaal:	92,5 km
Km-teller fiets:	1.346,5
Weer:	Uitgesproken zonnig weer, ongeveer 15 graden

 

DAG 7:  DAG VAN DE FIETS

 

Ik was vannacht als eens wakker geworden en keek aan tegen een heel heldere sterrenhemel met honderdduizenden sterren die je aan het firmament kon zien. Een maansikkel boven de Noordelijke IJszee vervolledigde het beeld. Vanmorgen was het dan zover. Wat de weergoden ons gisteren onthouden hadden kregen we nu als compensatie terug. Reeds om 6 uur baadde alles in het licht van de opkomende zon. De gure noordwestelijke wind van gisteren was ook gaan liggen.

Tijd dus om de omgeving van Bakkagerdi opnieuw te gaan verkennen, dit keer met prachtige wit besneeuwde bergtoppen op de achtergrond, die schril afstaken met de herfstkleuren op de voorgrond en de helderblauwe hemel erachter. Ik besloot de vouwfiets te nemen en trok eerst een klein dal in achter het dorpje, dat naar de achterliggende bergtoppen leidde, waaronder de omgeving dominerende Dyrfjöll (vrije vertaald: ‘Deurberg’). Het ritje retour door de vallei nam algauw zo’n 15 kilometer in beslag en nog had ik er niet genoeg van.

Ik volgde de kustweg naar de andere zijde van de baai totdat de weg stopte. Onderweg had ik een bezoekje gebracht aan Alfaborg oftewel de ‘Elfenburcht’. Een niet onaanzienlijk deel van de IJslanders gelooft immers nog steeds in het bestaan van elfen en trollen. Het ging vroeger zelfs zover dat sommige wegen in IJsland met een wijde boog werden aangelegd rond die welbepaalde plek waarvan men vermoedde dat er zich elfen en trollen ophielden.

Rond 12.30 uur vertrok ik terug naar Egilsstadir, want er moest vanmiddag nog een ongeveer een 250-tal kilometer worden afgelegd naar Ytra Lón, een jeugdherberg op het schiereiland Langanes, dat in het noordoosten van IJsland ligt.

De weg leidde onder andere over de niet te onderschatten Hellisheidi, een bergpas van zo’n 22 kilometer lang en een hoogte van 655 meter. Boven gekomen prijsde ik me gelukkig dat k die weg gisteren niet had genomen, want de sneeuw lag hier nog overal redelijk dik voor midden september. Zelfs bepaalde plekken op het wegdek (of hoe je die gravel ook mag noemen) waren nog ondergesneeuwd.

Na de afdaling scheidden me nog 80 kilometer van Thorshöfn, van waaruit het nog een bijkomende 15 kilometer is naar de jeugdherberg in Ytra Lón. Rond 17.30 uur kwam ik aan op het einde van de wereld. Het schiereiland Langanes wijst in de vorm van een eendenkop zo’n 50 kilometer de Noordelijke IJszee in. Daarachter ligt niets meer dan water, water en nog eens water.

Na het inchecken begon ik algauw honger te krijgen en besloot naar het ene restaurant te rijden dat het 15 kilometer verder gelegen Thorshöfn rijk is. Omdat ik al de hele middag in de auto gezeten had besloot ik opnieuw de vouwfiets uit te halen en al hobbelend over de gravel ging ik op weg naar het nabijgelegen vissershaventje.  

Na een vermoeiende tweede fietstocht vanavond heen en terug naar Thorshöfn, waarvan de terugtocht een groot deel in het bijna donker verliep zit ik nog even na te hijgen achter mijn computer. Vandaag werd er serieus aan de fysiek gewerkt, wat zich vertaalde in niet onaanzienlijke stijging van het aantal gereden kilometers op de fiets. Jaja, je ziet het goed: meer dan een verdubbeling. 56 kilometers per dag op IJslandse wegen is immers niet niks. Woensdag 12 september mag dus voorlopig als ‘dag van de fiets’ worden ingeschreven.

Ik denk dan ook dat ik niet te lang zal wakker liggen, in mijn slaapzak dit keer. Een filmpje meepikken zal er dan ook niet meer bij zijn. Hopelijk wordt het morgen even mooi weer want dan staan weer een aantal wandelingen aan de noordkust op het programma. Duimen maar. Tot morgen!

Sven