DAG 2: ONGEDWONGEN ZEEHONDENSHOW OP HET NOORDELIJKSTE PUNTJE VAN HET DEENSE VASTELAND

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 2: vrijdag 7 september 2012
Traject:	Flensburg (D) > Skagen (DK)
Via:	Kolding-Vejle-Horsens-Arhus-Aalborg-Frederikshavn
Kilometer auto:	406,3 km
Kilometer totaal:	1.212,8 km
Km-teller auto:	117.828
Kilometer fiets:	13,5 km
Kilometer totaal:	32,9 km
Km-teller fiets:	1.286,9
Weer:	’s morgens grijs en druilerig, in de namiddag steeds zonniger maar ook steeds meer wind, 20 graden

DAG 2:

ONGEDWONGEN ZEEHONDENSHOW OP HET NOORDELIJKSTE PUNTJE VAN HET DEENSE VASTELAND

Ik had een schitterende nacht achter de rug, met heel wat meer slaapuurtjes dan de nacht ervoor. Het weer wou evenwel niet mee, want toen ik de gordijnen open schoof viel een malse regenbui boven het ochtendlijke Flensburg neer. 

Na een voortreffelijk ontbijt in de jeugdherberg in een heel rustige eetzaal  pakte ik mijn biezen bij elkaar en trok de ochtendlijke stad in. Ik nam deze keer niet de fiets, maar trok met de ‘kikker’, die dorst had en vandaag toch nog oversteek in Denemarken van zuid naar noord moest maken, naar het centrum waar ik hem aan de benzinepomp laafde. In de haven parkeerde ik mijn trouwe karretje en maakte een wandeling door de haven, vol met oude zeil- en vissersschepen, die prachtig waren gerestaureerd en nu deel uitmaakten van het patrimonium van een scheepvaartmuseum. De druilerige motregen wou maar niet wijken en ik trok de grote winkelstraat in, waar ik nog wat aankopen voor de komende reis maakte.
Rond 11 uur verliet ik Flensburg en reed de Deense grens over en algauw zat ik op de E45, die een vlotte verbinding naar het noorden van Denemarken verzekert. Hoe noordelijker ik vorderde, hoe meer het grijze natte weer plaats maakte voor een blauwe hemel en een prachtige zon, maar ook voor hoe langer hoe meer wind! Ik moest het stuur van de ‘kikker’ goed vasthouden, want de box op het dak moest af en toe ferme windstoten incasseren. Waren de weergoden al aan het uitproberen hoe lang de box het dit jaar zou uithouden? De westelijke zijwinden lieten weinig aan de verbeelding over, maar de box hield zich kranig. 

Om 15 uur kwam ik aan in het noordwestelijk gelegen Frederikshavn, een mooi havenstadje van waaruit verschillende veerboten naar Zweden en Noorwegen vertrekken en aankomen. Ondertussen was de hemel staalblauw geworden. De wind had alle wolken weggeveegd maar waaide nog in alle hevigheid. Ik begon me bezorgd af te vragen wat dit zou geven op volle zee morgen, maar we zien wel hoe dat verder loopt.

Na een uurtje in het stadje te hebben rondgewandeld vertrok ik naar Skagen op het noordelijkste puntje van het Deense vasteland. Hier had ik een kamer in de plaatselijke jeugdherberg gereserveerd. Hier logeerden er niet erg veel jongeren, maar toen ik vanavond toekwam had ik de indruk dat hier een heel zangkoor z’n intrek heeft genomen. De leden zijn in ieder geval druk aan het oefenen. Terwijl ik dit stukje in tokkel hoor ik op de achtergrond allerlei gezangen. Hopelijk stoppen ze op tijd.
Toen ik hier alles op orde had trok ik met de fiets het stadje Skagen in. Na het eten fietste ik verder naar het 3 kilometer verderop gelegen Grenen, waar het Deense vasteland eindigt in een lange steeds smaller wordende zandtong, die tenslotte verdwijnt in de twee elkaar ontmoetende Noordzee en Oostzee. Ik nam mijn vouwfiets mee om daar een mooie foto te maken in de ondergaande zon, maar iets trok nog meer mijn aandacht. Nauwelijks 20 meter van het uiterste landpuntje lag een hele meute zeehonden te zonnen op het strand. Ik zette mijn telelens op om toch maar een glimp van die beesten te kunnen vastleggen, maar ze keurden mij geen blik waardig en waren zeker niet bang, integendeel. Ik kwam heel voorzichtig dichterbij, steeds meer foto’s in close-up makend. Op het laatst was ik genaderd tot op nauwelijks 3 meter en nog steeds bleef de hele meute liggen. Sommige zeehonden die tot dan in het water zwommen kwamen op het droge om mij beter te kunnen bekijken. Tot mijn stomme verbazing begonnen een aantal rek- en strekoefeningen te maken, wat tot hilarische foto’s leidde. Een prachtig zicht. Nog nooit heb ik zeehonden zo dicht kunnen benaderen.

De terugweg naar Skagen met de fiets verliep volledig met een forse tegenwind. Ik dacht met de avond de wind zou gaan liggen, maar deze dacht er duidelijk anders over. Ik moest voor de tweede keer vandaag, ditmaal mijn fietsstuur stevig vasthouden, want alhoewel ik op een dubbel richtingsfietspad reed moest ik zien dat ik niet in de gras- en heidebermen belandde.    
De dag zit er weer op. Morgen volgt een korte 40 kilometer lange rit naar het oostelijker gelegen Hirtshals, waar de oude vertrouwde Norröna (het schip dat me naar IJsland zal brengen) mijn thuis voor de volgende 3 dagen zal zijn. Kurt sms’t me hier juist dat er boven Schotland inderdaad storm verwacht wordt, dus dat belooft! Enfin, we zien morgen wel hoe het verder gaat en ik heb toch een nieuw pakketje Touristil mee, dus we zullen het wel overleven. Intussen ga ik nog eens een nachtje in een niet schommelend bed slapen.

Slaapwel en tot morgen.

Sven