DAG 12: RONDOM HET SCHIEREILAND SKAGI NAAR VATSNES

		IJSLANDREIS 2012 06-09-2012 > 07-10-2012
Dag 12: maandag 17 september 2012
Traject:	Akureyri > Ósar
Via:	Grund-Öxnadalsheidi-Varmahlid-Saudarkrókur-Skagaströnd
Kilometer auto:	358,0 km
Kilometer totaal:	2.940,6 km
Km-teller auto:	119.538
Kilometer fiets:	0,0 km
Kilometer totaal:	92,5 km
Km-teller fiets:	1.346,5
Weer:	Regenachtig en grijs weer en in de bergen sneeuw. In de namiddag felle wind en regenvlagen, 1 graad

DAG 12:  RONDOM HET SCHIEREILAND SKAGI NAAR VATSNES

Vanmorgen was ik eerst rond 5 uur wakker en het begon licht te worden. Een vijfde grijze, natte dag zat er aan te komen, daarvoor hoefde je geen Frank Deboosere  te zijn. Ik draaide me nog eens om en het was 8 uur voor ik wakker werd, maar de zon was ondertussen nog steeds niet tevoorschijn getoverd. Integendeel, het zag er even somber uit als drie uur eerder.

Ik ruimde mijn kamer op want vandaag was mijn verblijf in Akureyri ten einde. Ik laadde alles in de auto en nam nog een uitgebreid ontbijt vooraleer de weg op te gaan.  

Eerst stond er een bezoekje aan een Byzantijns geïnspireerd kerkje in Grund op het programma. Het gehuchtje lag op zo’n 20 kilometer ten zuiden van Akureyri, in een lange, brede vallei omsloten door hoge besneeuwde bergtoppen. Er stond een stevige noordenwind, die echt liet aanvoelen dat de temperatuur onder het vriespunt lag. Het kerkje zelf was niet geopend, zodat ik enkel maar rond het gebouw kon lopen. Het leek nog maar onlangs geschilderd en mag ongetwijfeld een pareltje worden genoemd, één van de mooiste kerkjes die ik in IJsland heb bezocht, en dat zijn er al heel wat.

Na mijn korte bezoek reed ik terug naar het noorden in de richting van Akureyri en begon aan mijn tocht van gisteren in de tegengestelde richting, terug de Öxnadalspas over in de richting van het westen. De regen ging weer geleidelijk aan over in sneeuw en de geelgroene weiden en akkers maakten plaats voor besneeuwde bergflanken. Gelukkig bleef de sneeuw niet op het wegdek van de ringweg liggen en ik geraakte zonder problemen bovenop de bergpas.

Na nog een uurtje rijden kwam ik aan in Saudarkrókur, de tweede grootste stad aan de noordkust na Akureyri, met zomaar eventjes een bevolking van 2.500 zielen. Het stadje ligt aan de zuidoostkant van het schiereiland Skagi, dat als een tand de Noordelijke IJszee in reikt. Het stadje zelf heeft naast een drukke vissershaven een charmante stadskern,met heel wat oude huizen. Er wordt hier heel wat gerestaureerd, onder andere een houten villa uit 1903, die met hulp van de gemeente in zijn oude luister werd hersteld.

In het Ólafshús kon je voor een redelijke prijs lekkere streekgerechten proeven en omdat het tegen etenstijd liep schoof ik daar de voeten onder tafel. Vanavond zou ik immers overnachten in de oude jeugdherberg-boerderij Ósar aan de oostkant van het schiereiland Vatsnes, waar er in 50 kilometer geen restaurant te bekennen zou zijn. Ik bestelde vers gebakken kabeljauwfilet in een smakelijke saus en geserveerd met rijst. De vis smaakte overheerlijk en was waarschijnlijk vanmorgen pas gevangen.

In de namiddag had ik het plan opgevat om rond het schiereiland Skagi te rijden, omdat dit deel van de noordkust mij nog onbekend was. Het weer wilde wel niet mee maar ik was hier nu toch in de buurt. Eerst kregen we een prachtige weg doorheen het binnenland van het schiereiland maar na een 20 kilometer moest ik de kustweg volgen en die was in gravel aangelegd, vol met putten. Dee weg zou ik ongeveer 100 kilometer moeten volgen en eerlijk gezegd, mocht ik het vooraf hebben geweten had ik me de moeite kunnen besparen. Hoewel de omgeving er  bij zonnig weer ongetwijfeld  prachtig moet hebben uitgezien, hoe weinig was er nu zichtbaar van al dat moois. Een koude wind en felle regenbuien maakten dat je zelfs geen zin meer had om uit de auto te stappen om zelfs maar een korte wandeling te maken. Jammer maar helaas.

Uiteindelijk kwam ik aan de westkant van het schiereiland Skagi terug op het asfalt terecht en een weinig later ook terug op ringweg 1, die me naar het volgende kleinere schiereiland Vatsnes bracht, waar ik zou overnachten in de oude boerderij Ósar, die is omgevormd tot jeugdherberg. Ik kreeg een kamer toegewezen in het hoofdgebouw met een prachtig zicht op de baai waar zeehonden dikwijls liggen te zonnen. Dat zal toch vandaag wel niet het geval geweest zijn.

In de jeugdherberg had ik uiteindelijk ook internetverbinding waardoor het mogelijk was om met mijn toekomstige reisgenoten Lies en Annie te skypen. We hadden elkaar veel te vertellen want er was algauw een uurtje verstreken vooraleer we de verbinding verbroken.

Ik heb nog een kleinigheid gegeten en ben daarna mijn bed ingekropen om dit stukje aan de computer toe te vertrouwen. Hierna gaat het licht hier ook  uit en kunnen we dromen van een mooie opgaande zon die hier normaal gezien morgen mijn kamer moet in schijnen, want ze ligt pal op het oosten. In ieder geval slaap zacht en tot morgen.

Sven