DAG 21: TUSSEN MUREN VAN SNEEUW EN IJS

					IJSLANDREIS 2014 29-04-2014 > 27-05-2014 28-05-2014 > 29-05-2014 30-05-2014 > 13-06-2014 14-06-2014 > 25-06-2014
Dag 21: maandag 19 mei 2014
Traject:			Isafjördur (IS) > Bíldudalur
Via:			Flateyri-Thingeyri-Hrafseynri-Dynjandi
Kilometer auto:			186 km
Kilometer totaal:			4.925 km
Km-teller auto:			005.165
Weer:			Prachtig zonnig weer, 12 graden

DAG 21: TUSSEN MUREN VAN SNEEUW EN IJS

Ruim 5 meter hoge muren sneeuw en ijs flankeren onze auto op de Hrafnseyrarheidi (Hrafnseyrarheidi, centrale Westfjorden, IJsland)

Ziezo. Verslaggever Sven heeft eens twee dagen mogen achteroverleunen en neemt nu weer het klavier in de hand om jullie te berichten over onze belevenissen van vandaag.

Vanmorgen ontwaakten we in ons souterrainkamertje in Isafjördur met een prachtige staalblauwe lucht. Om 8 uur ’s morgens was de zon al ruim vijf uren aan het schijnen en geen wolkje die deze mooie dag zou verpesten.

Toen we na ons ontbijt buiten kwamen, voelde het zelfs al enigszins warm aan in de zon, alhoewel het kwik toen nog maar 8 graden aanwees. We namen afscheid van Áslaug, onze gastvrouw die wel wat trekjes van Hyacinth uit ‘Keeping up Appearances’ of ‘Schone Schijn’ vertoonde. Nu, ze bedoelde het wel goed en vertelde ons heel wat over haar leven hier in dit hoge stukje noorden.

Vooraleer we Isafjördur verlieten, sloegen we nog wat mondvoorraad in voor de volgende dagen, want we gingen weer de IJslandse volle natuur in, waar nauwelijks een winkeltje, laat staan een grootwarenhuis te vinden is.

We reden de hoofdstad van de Westfjorden uit en doken al direct een lange, donkere tunnel in. Niets speciaals zou je zo zeggen, in IJsland hebben jullie er al blijkbaar heel wat doorgereden. Dat is juist, maar deze mollenpijp onderscheidde zich doordat zij zich na 2 kilometer in volle ondergrond splitste in twee haaks op elkaar staande richtingen, één naar Sudureyri (3 kilometer tunnel) en één naar Thingeyri (4 kilometer tunnel). Wij kozen de tunnelpijp naar Thingeyri en we  reden buiten met een fenomenaal zicht op nog steeds dik besneeuwde bergketens die de Önundarfjord omringen. Ook hier scheen de zon volop en we reden de noordoever van de fjord af naar Flateyri, een pittoresk vissersplaatsje dat net als Isafjördur op een schiereiland middenin de fjord ligt.

Lang bleven we niet hangen, want er waren vandaag nog heel wat kilometers af te malen, zowel op asfalt- of op gravelwegen. Onderweg hielden we wel nog even halt aan de voor IJsland typische staketsels waarop vis wordt te drogen gehangen. Vogels, en in het bijzonder raven, zijn ook verzot op deze lekkernij. Als afschrikmiddel worden aan de staketsels enkele dode raven opgehangen, maar blijkbaar zijn de levende soortgenoten hiervan allerminst onder de indruk. Ze zaten in groten getale op de rekken toen wij toekwamen.

Verder in zuidelijke richting ging het over een bergpas naar de volgende fjord: de Dyrafjördur. Daar bezochten we Skrúdur, een klein maar prachtig botanisch tuintje in een schilderachtige omgeving gelegen. De sneeuw was nog maar juist gesmolten en verschillende planten begonnen aarzelend boven de grond te komen. Hier aten we op een keermuurtje onze lunch op, met volle teugen genietend van de weldoende lentezon.

Aan de overzijde van de Dyrafjord ligt Thingeyri, nog een vissersplaatsje in de rij. In de haven vertrok juist een vissersboot uit Husavík en mijn pa werd vriendelijk verzocht om de trossen los te gooien. Jammer dat hij zo snel zeeziek wordt, want zoniet zou hem nog een mooie carrière als visser te wachten staan.

Na Thingeyri ging de weg steil naar boven op weg naar de Hrafnseyrarheidi, een bergpas die verbinding geeft met de Arnarfjördur, een volgende fjord in de lange reeks van de Westfjorden. We slingerden de haarspeldbochten naar boven en steeds hogere muren sneeuw stapelden zich langs de zijkant van de weg op. Soms maakten we ons grote zorgen over het feit dat deze kolossale hoeveelheden sneeuw en ijs door de dooitemperaturen (ook bovenop de pas was het 5 graden) wel eens boveop onze bolide zouden kunnen vallen.

Zonder kleerscheuren kwamen we evenwel aan de oever van de Arnarfjord uit bij Hrafnseyri, de geboorteplaats van Jón Sigurdsson, een belangrijk figuur in de onafhankelijkheidsstrijd van IJsland.

We reden wel 50 kilometer langsheen de oever, met zicht op de prachtige besneeuwde tafelbergen die de fjord omringen. In de verte doemde ook de Dynjandiwaterval op, één van IJslands mooiste exemplaren. Hier hielden we een uitgebreide stop en mijn oudjes presteerden het zelfs om de lange klim naar de voet van de waterval te overbruggen. Ze krijgen allebei een dikke pluim voor vandaag.

Na een uitgebreide fotosessie gingen we een laatste keer over afwisselend uitgestrekte, nog grotendeels besneeuwde hoogvlakten en kilometerslange oevers naar Bíldudalur, een ingeslapen vissersplaatsje aan de overzijde van de Arnarfjord. Hier trokken we in bij de plaatselijke jeugdherberg.

Morgen trekken we naar het meest westelijk gelegen deel van IJsland én van Europa (volgens de IJslanders althans, maar zij vergeten gemakshalve dat de Azoren nog net ietsje westelijker liggen ;-)). We hopen dat jullie morgen verder lezen.

Groetjes van Ginette, Etienne en Sven.

Zicht op het vissersplaatsje Flateyri, midden in de Önundarfjord
(centrale Westfjorden, IJsland)

Selfie bij de toegangspoort uit walvisbeenderen
(Nupur, centrale Westfjorden, IJsland)

Poseren vóór de waterval van Dynjandi
(centrale Westfjorden, IJsland)

Meeuw in volle vlucht
(Thingeyri, centrale Westfjorden, IJsland)

Staketsels voor het drogen van vis
(Flateyri, centrale Westfjorden, IJsland)

Wegvliegende eidereenden in de Önundarfjord
(Flateyri, centrale Westfjorden, IJsland)

 

Zoek de fotograaf!
(Thingeyri, centrale Westfjorden, IJsland)

Bij de botanische tuin van Skrúdur

(Nupur, centrale Westfjorden, IJsland)