SVEN IN IJSLAND: DAG 22: NAAR DE FAR WEST VAN IJSLAND ÉN VAN EUROPA


		IJSLANDREIS 2014 29-04-2014 > 27-05-2014 28-05-2014 > 29-05-2014 30-05-2014 > 13-06-2014 14-06-2014 > 25-06-2014

Dag 22: dinsdag 20 mei 2014
Traject:	Bíldudalur (IS) > Haenuvík (IS)
Via:	Talknafjördur-Patreksfjördur-Bjargtangar-Látrabjarg
Kilometer auto:	208 km
Kilometer totaal:	5.133 km
Km-teller auto:	005.373
Weer:	Overwegend bewolkt maar droog, in de avond brede opklaringen en zonnig, 11 graden

DAG 22: NAAR DE FAR WEST VAN IJSLAND ÉN VAN EUROPA

Ons optrekje voor één nacht met zicht op de Patreksfjord (Haenuvík, zuidelijke Westfjorden, IJsland)

De dag begon vanmorgen met een bewolkte lucht, en aan de plassen op de havenkade in Bíldudalur te zien zal het vannacht toch wat hebben geregend. In de verte waren over de fjord wel wat opklaringen te zien, maar het genoegen om de lucht zo blauw als gisterenmorgen te zien, hadden we vandaag blijkbaar niet.

Relatief laat, zo rond 10.30 uur, reden we Bíldudalur uit en de auto kreeg al direct een eerste bergpas voor de wielen geschoven. Zoals op iedere hoogte lagen op sommige plaatsen nog dikke pakken sneeuw. In de volgende fjord ligt Talknafjördur, een vissershaventje langsheen de fjord die dezelfde naam draagt. We reden de fjord ruim 15 kilometer in de richting van de open zee af, totdat de gravelweg onberijdbaar werd voor gewone auto’s. We kregen prachtige, diepgele zandstranden te zien, in combinatie met turkooisblauw water. Het plaatje leek zo weggelopen uit de warme streken; enkel de donkere wolken en het temperatuur van het zeewater verraadden dat we in het hoge noorden waren.

Patreksfjördur lag aan de volgende fjord, die ook dezelfde naam van het stadje droeg. Hier reden we eens rond in de nieuwe haven maar, behalve dat het de meest westelijk gelegen vissersplaats van IJsland is, was er verder niet zoveel te beleven. We gingen dan ook maar verder en reden het schiereiland op waarop Bjargtangar ligt, het meest westelijke punt van IJsland en bijgevolg van Europa (zonder de nog westelijker gelegen archipel van de Azoren meegerekend).

Vooraleer het zover was, reden we eerst nog naar Raudasandur, een breed en prachtig roodgeel zandstrand, dat aan de zuidkust van dit schiereiland ligt. We moesten alweer een steile bergpas over, waarbij heel wat haarspeldbochten te nemen waren en hellingspercentages van meer dan 10 % moesten worden overwonnen. Het uitzicht was evenwel onvergetelijk. Een kilometerslang zandstrand strekt zich uit in de richting van Látrabjarg, de torenhoge vogelkliffen die we straks zouden aandoen.

We gingen de bergpas terug in noordelijke richting over en reden naar onze volgende overnachtingsplaats, uitgekozen door mijn ma. Algauw bleek dat het iets speciaals zou worden, gezien de weg die we hiervoor moesten volgen. We reden eerst langs uitgebreide geelkleurige duinen, ook iets wat je niet direct in IJsland zou verwachten, aangezien veel van de zandstranden hier pikzwart zijn. Niet hier dus.

Onze route liep verder langsheen de kust van de Patreksfjord en de weg klampte zich vast aan de steile berghellingen, waarop heel wat steenpuin klaar lag om naar beneden te storten, getuige hiervan waren de vele stenen die reeds op de weg lagen.

Uiteindelijk kwamen we aan in Haenuvík, een kleine boerderij aan de gelijknamige baai, waar ook een drietal oude gebouwtjes staan. We werden hartelijk ontvangen door twee loslopende schaapshonden en in tweede instantie door een jonge boerin (ofwel was het de dochter?) die uit de schaapstal kwam en wat kort van stof was. Ze nam ons mee naar het huisje dat het dichtst bij de zee staat en na ons de huisregels te hebben uitgelegd, dook ze alweer de schaapstal in.

Het huisje zelf is prachtig gelegen aan een kleine baai met alweer mooi geel zand en schitterend uitzicht op het tegenoverliggende schiereiland waarop Talknafjördur ligt. Het bouwwerk is sinds een kleine 10 jaar gerenoveerd en deed blijkbaar vroeger dienst als stal. Zo hangt er in het huisje een foto van vóór de verbouwing. Gelukkig voor ons was de verbouwing al beëindigd en konden we van een goed ingerichte cottage genieten.

Na koffie te hebben gedronken, namen we weer de auto en reden naar het 30 kilometer verder gelegen Bjargtangar, waar Látrabjarg ligt, één van de hoogste vogelkliffen van IJsland, waar miljoenen zeevogels hun thuis hebben. Het krioelde hier inderdaad van papegaaiduikers, die rustig op de rand van de honderden meter hoge kliffen zaten en heel dicht konden worden benaderd. Ook stormvogels, meeuwen en alken konden er goed worden geobserveerd.

De avondzon brak uiteindelijk ook door en in haar gezelschap reden we terug naar onze droomlocatie in Haenuvík. Daar aangekomen maakten we ons driegangenmenu klaar (voor de nieuwsgierigen: penne met tonijn als voorgerecht, verse zalm op vel gebakken met spinazie en gebakken aardappelen als hoofdgerecht en fruitsla als nagerecht). Jaja, we eten hier zelfs heel goed op de meest afgelegen plaatsen in IJsland.

Hierna maakte ik dit verslag en genoten we van de ondergaande zon, die pas rond 23.15 uur achter de horizon verdween. Het is nu 0.30 uur en de lucht kleurt nog steeds helrood. De verwachting is dat de zon binnen twee uurtjes opnieuw opkomt.

Zolang gaan wij het hier evenwel niet trekken, want morgen staat een eerder lange dagtocht van ruim 350 kilometer op het programma. Wij verlaten dan de Westfjorden en komen op het volgende, zuidelijker gelegen schiereiland van Snaefellsnes aan.

Slaapwel, alhoewel jullie allicht al allemaal in dromenland vertoeven, want bij jullie is het op dit moment al 2.30 uur.

Groetjes van Ginette, Etienne en Sven.