DAG 13: AFSCHEID VAN DE FAEROEREILANDEN (EN VAN KURT)

				Føroyar ÍSLAND 2013 29-05-2013 > 07-07-2013
Dag 13: maandag 10 juni 2013
Traject:		Elduvík > volle zee
Via:		Tórshavn
Kilometer auto:		61 km
Kilometer totaal:		2.510 km
Km-teller auto:		151.289
Weer:		Zonnig weer in het noorden, zwaar bewolkt maar droog in het zuiden, 12 graden

DAG 13: AFSCHEID VAN DE FAEROEREILANDEN (EN VAN KURT)

Gisterenavond zijn we in de omgeving van Elduvík nog een lange wandeling gaan maken langsheen het bergpad dat de inwoners van het dorpje gebruikten om ’s zondags naar de kerk te gaan in Oynarfjordur, een dorpje aan de andere kant van de berg. Immers, vroeger was er geen kerkje in Elduvík. Het pad kronkelt langsheen steile hellingen die aflopen in de rotskust bij de zee. De avondzon zette de hele baai in een prachtige gloed. We moesten wel uitkijken waar we liepen, want voor je het wist lag je enkele meters lager op de helling of waarschijnlijk zelfs direct in zee. Geen pad om te doen bij winderig of regenachtig weer. We vroegen ons trouwens af hoe ouderen dit in vroegere tijden deden.

Na een laatste nacht in ons kleine onderkomen onder het grasdak, piepte vanmorgen de zon al door het dakraampje. Het leek weer hoogzomer, maar Kurt voelde dat evenwel niet zo aan. Sinds een aantal dagen al liep hij te snotteren en te hoesten en had hij vanmorgen de verkoudheid pas goed te pakken. Zware hoestbuien waren zijn deel en mijn hoestsiroop bleek slechts een klein lapmiddeltje te zijn.

Na een klein ontbijt pakten we onze bagage samen en laadden we alles in de wagen. Vandaag was immers de laatste dag van ons verblijf op de Faeroereilanden aangebroken en nam Kurt rond 14.45 uur het vliegtuig richting Kopenhagen en Brussel, terwijl ik om 14 uur met de boot naar IJsland zou vertrekken.

We namen afscheid van onze gezellige uitvalsbasis in Elduvík en reden naar Tórshavn. Onderweg maakte de zon snel plaats voor sombere wolken en maakte het weer een volledige omslag, op nauwelijks enkele kilometers afstand  We hielden het gelukkig nog droog en in Tórshavn parkeerden we onze auto aan de haven, waar de Norröna reeds klaar lag om naar IJsland te varen.

We haalden eerst de dakkoffer terug van zijn plaats om hem in de wagen te laden (200 euro minder te betalen, remember?) en vervolgens brachten we nog een laatste bezoek aan de hoofdstad. Kurt informeerde naar de prijs van een taxi die hem naar de luchthaven zou brengen. Hij moest even slikken toen hij de prijs van 600 DKK (= 80 euro) hoorde vermelden. Eerder deze week werd er 190 DKK (= 28 euro) gevraagd. Ik zag mij toch reeds in vliegende vaart Kurt naar de 40 minuten verder gelegen luchthaven te voeren (veel tijd was er niet want ikzelf moest om 12.30 uur inchecken voor de overtocht), maar navraag bij het toerismebureau leerde dat er dan toch een goedkoper alternatief van 200 DKK (= 29 euro) voorhanden was. Kurt maakte een reservatie en de taxi zou hem om 12.45 uur komen oppikken.

Toen dit in orde was gebracht, gingen we nog een kleine lunch in een koffiebar aan de haven nuttigen en daarna slenterden we nog wat rond in de straatjes van Tórshavn. Rond 12.30 uur hield onze gezamenlijke reis op en namen Kurt en ik afscheid van elkaar. Hier gingen we elk onze eigen weg, hij huiswaarts, maar ik was daar nog lang niet aan toe. Er wachten mij 3 avontuurlijke weken in IJsland, vanaf donderdagavond gedeeld met de 3 vikingvrouwen  Lies, Annie en Catharina.

Ik reed met de auto naar de incheckbalie en na een half uurtje in de rij te wachten, mocht ik het garagedek van het schip oprijden. Ik vond vlot de weg naar mijn gerieflijke kajuit met buitenzicht (dit keer hoog en droog op de 8-ste verdieping, op nauwelijks 10 meter naar de uitgang op het hoogste dek). Tja, trouwe passagiers van de Norröna worden blijkbaar in de watten gelegd.

Stipt om 14 uur begonnen de motoren warm te lopen en gleed de Norröna statig de haven van Tórshavn uit. We vaarden doorheen de archipel van de Faeroereilanden eerst naar het oosten en dan naar het noorden toe. Vanaf nu is dit bekend gebied en ik herkende veel stadjes op de oever waar we de voorbije week hadden vertoefd. We vaarden ook voorbij onze uitvalsbasis Elduvík, die ik nu eens vanaf zee kon bewonderen.

Niet lang daarna lieten we de Faeroereilanden achter ons en voeren we de noordelijke Atlantische Oceaan op. De donkere wolken hadden geleidelijk aan plaats gemaakt voor de zon en het werd gewoonweg schitterend weer. Iedereen die toch maar een ligzetel kon te pakken krijgen, lag te zonnen op het dek. De zee was zo glad als een spiegel en er was nauwelijks deining. Kurt mocht jammer genoeg niet meer van deze kalme zee meegenieten. Zelfs hij zou onder dergelijke omstandigheden geen wonderpilletje tegen zeeziekte nodig hebben.

Na nog wat rondgewandeld te hebben op het dek keerde ik naar mijn kajuit terug en maakte het mij naar mijn zin. Terwijl ik dit stukje aan het schrijven ben, krijg ik een berichtje van Kurt dat hij veilig is geland en dat hij reeds in de trein naar Gent zit en dat het reeds donker is. Tja op een dag kan je vele richtingen uit. Hier gaat de zon onder en zal het waarschijnlijk ook niet volledig donker worden.

Ik zal er evenwel niet mijn slaap voor laten en hoop morgen wakker te worden om een hopelijk zonnig IJsland aan de einder te zien opdagen. Ik vertel jullie er morgen in ieder geval meer over.

Slaapwel

Sven