DAG 6: DE EERSTE KENNISMAKING MET DE FAEROEREILANDEN

				Føroyar ÍSLAND 2013 29-05-2013 > 07-07-2013
Dag 6: maandag 3 juni 2013
Traject:		Volle zee > Elduvik (FO)
Via:		Tórshavn, Kollafjordur, Oyrarbakki, Funningsfjordur, Funningur, Gjógv, Eidi
Kilometer auto:		167 km
Kilometer totaal:		1.541 km
Km-teller auto:		150.320
Weer:		Relatief zonnig weer, af en toe wat wolkenvelden maar droog, 19 graden

DAG 6: DE EERSTE KENNISMAKING MET DE FAEROEREILANDEN

 

Vanmorgen om 4 uur werden we gewekt via de intercom met de melding dat de Norröna de haven van Tórshavn, de hoofdstad van de Faeroereilanden naderde en dat alle passagiers die hier uitstapten de kajuiten moesten verlaten. Wij behoorden dus ook tot deze groep en zeer tegen ons zin stonden we op en maakten ons klaar om het schip te verlaten. Buiten was het al licht, maar een grijs wolkendek waaruit wat fijne motregen viel, benam ons het zicht op het omringende landschap. Na een halfuurtje te hebben gewacht in het garageruim, reden we rond 6.30 uur het schip af en kregen we na anderhalve dag varen opnieuw vaste grond onder de voeten. De douane van de Faeroer was blijkbaar ook niet echt van plan om onze auto van boven tot onder om te keren op zoek naar verboden producten. Met de laconieke, doch goedkeurende  commentaar van de douanier van ‘Ah zo, de dakkoffer hebben jullie in de auto gestoken’ mochten we de Faeroer binnen rijden.

Ons eerste werk was om opnieuw de dakkoffer op de auto te hijsen en te bevestigen. Waren we nog niet goed wakker of verstrooid? We weten het echt niet, maar na juist geteld een halve kilometer rijden deed een gedienstige vrachtwagenchauffeur ons teken dat onze dakkoffer nog wagenwijd openstond op onze rijdende bolide! Die buitenlanders toch!

Met het schaamrood nog op onze wangen haalden we in de hoofdstad ons eerste geld uit de bankautomaat en dan reden we naar het noorden, op weg naar het eiland Eysturoy, waar we ons huisje voor de komende week zouden betrekken. Voor een goed begrip: de Faeroereilanden bestaan uit 18 eilanden waarvan er 17 bewoond zijn Streymoy en Eysturoy zijn de grootste eilanden en herbergen ook de meeste inwoners van de in totaal 50.000 eilandbewoners. Grosso modo strekt de archipel zich uit van noord naar zuid over een afstand van 150 kilometer. Van west naar oost is dit 75 kilometer.

Na de eerste rit van ongeveer 50 kilometer kwamen we uiteindelijk aan in Elduvik, onze uitvalsbasis op de Faeroereilanden voor de komende week. Het wolkendek begon open te breken en we kregen zicht op de omringende bergen die de kleine Funningsfjord omsloten. Het piepkleine dorpje telt ongeveer 17 inwoners en daar mogen wij deze week ook deel van uitmaken.

Het vinden van ons onderkomen was evenwel niet zo eenvoudig. We wisten van foto’s op het internet dat het huisje een grasdak had, maar we vonden niet direct iets dat aan deze beschrijving beantwoordde. Uiteindelijk vonden we achter een wasdraad van de buren tussen de opeengepakte huisjes ons kleinood. Er was evenwel nog één probleem: het huisje was nog bewoond door een lieve dame die enkel de Faeroerse taal machtig was. Niettemin konden we haar uitleggen dat wij de nieuwe huurders van deze week waren. Na enkele telefoontjes met het toerismebureau waar we het huisje hadden gehuurd wisten we dat we rond 11 uur konden beschikken over onze nieuwe stek. We besloten om eerst te gaan ontbijten in een eerder gezien tankstation en rond 11 uur konden we dan uiteindelijk intrekken in ons vakantieverblijf.

Na de omgeving van het dorpje wat te hebben verkend, vertrokken we meteen op excursie naar het noordelijke schiereiland van Eysturoy, waar we achtereen volgens de kleine vissersdorpjes Funningur, Gjógv en Eidi bezochten. Allemaal lagen ze in een prachtige omgeving, ingesloten door machtige bergtoppen die reiken tot ongeveer 800 meter boven de zeespiegel.

In de late namiddag keerden we terug naar Elduvik waar we nog een kleine wandeling langsheen de fjord maakten. De zon scheen onafgebroken en de temperatuur naderde de 20 graden, wat voor deze contreien echt wel warm is.

Na het avondeten speelden we nog een carcassonnetornooi maar algauw werden we moe van de lange dag die we vandaag hebben doorsparteld.

Het is nu 23 uur en buiten is het nog steeds licht. Het schemert wel wat en tussen 1 en 3 uur zal het wel wat donker worden, maar het is duidelijk dat ook hier de nachten in juni extreem kort zijn. Kurt probeert het Veluxvenster in ons grasdak zoveel mogelijk te verduisteren maar waarschijnlijk zal dit niet veel helpen. We maken ons klaar voor de eerste nacht in ons huisje in één van de mooiste dorpjes van de Faeroereilanden.

Tot morgen en slaapwel.

Kurt en Sven